آرمان ما

?انسانی که در حال غرق شدن در دریاست، به هر شیئی دست می زند تا خود را از غرق شدن نجات دهد، حتی اگر آن شیء باتلاقی باشد، که او را بیشتر در خود فرو ببرد و راه نجاتی نداشته باشد؛

?ماجرای تهمت هم همین است.

?انسانی که احساس کوچکی می کند، حس برتری جویی او را وادار می کند که نقطه ضعفی از دیگران پیدا کند تا شاید به اندازه سر سوزنی بالاتر از دیگران به نظر برسد و اگر نقطه ضعفی نیابد همه همت خود را در راه ساختن عیب برای دیگران به کار می بندد.

?اما انسانی که خود را در رحمت فراگیر خداوند احساس کند، نه حس حقارت دارد و نه میل به مقایسه با دیگران!

۹۹/۳/۳

?هدف وسیله را توجیه می کند!

?اما نه هر هدفی!

?وقتی قرار است هدف، نزدیکی به خدا باشد هر وسیله ای قابل استفاده است

?اما حقیقتاً نزدیکی به خدا چگونه است؟ نزدیکی فیزیکی؟ مکانی ؟ و یا . . .

?وقتی خدا را خیر مطلق و مجموعه همه خوبیها باور کنی، آن وقت نزدیکی به خدا نه رفتن به آسمان است و نه انجام کارهای عجیب و غریب!

?بلکه هرچه صفاتت بیشتر به خدا شبیه باشد، به خدا نزدیکتری

?هرچه مهربانیت، بخشندگی ات، دانایی ات، توانایی ات، بی نیازی ات و . . . بیشتر شبیه خدا شود، به خدا نزدیکتر خواهی شد.

?و برای رسیدن به این صفات استفاده از هر وسیله ای مجاز است و این هدف هر وسیله ای را توجیه می کند!

۹۹/۳/۲

?بزرگی می گفت: راحتی در صداقت است (امام علی(ع))

?اما گاهی بی صداقتی ها کارها را پیچیده می کند و ناچار می شویم چند دور دیگر بچرخیم تا :

?دروغی را که گفته ایم با کلی پوزش و عذرخواهی ( و گاه با چند دروغ دیگر) جبران کنیم
?کسی را که رنجانده ایم دلجویی کنیم
?حقی را که ضایع کرده ایم، باز گردانیم

?و اینجاست که باید شجاعانه به صداقت برگردیم و بدانیم گفتن حقیقت خیلی آسانتر از ساختن دروغ های بیشتر برای پوشاندن آن است.

۹۹/۳/۱

?همیشه سخن از شکر خدا بود و سپاسگزاری نعمتهایش

?اما این بار با دعایی مواجه شدیم که انسان دعا می کند که تلاشش مورد شکرگزاری قرار گیرد!

?شکر گزاری چه کسی؟

?اگر مخاطب این شکرگزاری مردم اند و دیگر انسانها، نتیجه چنین دعایی جز زیر سؤال بردن اخلاص نخواهد بود و اگر مخاطب این شکرگزاری خداوند است، چگونه بنده به خود اجازه می دهد که از خداوند طلب شکرگزاری داشته باشد.

?اگر شکرگزاری خداوند را هم در قاموس بشری خودت تفسیر کنی، جز نوعی منت گذاری و رفع نیاز برای آن قابل تصور نیست.

?اما اگر شکرگزاری خداوند را در قاموس قرآنی خودش ترجمه کنی که شکر در قاموس او بهانه ای است برای ازدیاد نعمت، پس شکرگزاری خداوند از تلاش بنده هم می تواند بهانه و توفیقی برای ادامه تلاش باشد.

?و این بهترین نوع شکرگزاری است!

۹۹/۲/۳۱

✍️شناخت و آگاهی و عقل مهمترین چراغ راهنمای هر حرکت است اما نیروی محرکه ای می خواهد که بر «جاذبه زمین» غلبه کند و به آسمان پرواز بدهد و این همان «عشق» است.

❤️وقتی خدا را شناختی و دوستش داشتی و عاشقش شدی و خواستی دوستت داشته باشد،
آن وقت به دنبال راه برای جلب رضایتش می گردی.

❤️و آن وقت آنکه او را دوست داشته دوست می داری و به آنکه او دوستش داشته دل می بندی
و این تازه اول عشق است.

❤️و اینجاست که با اطاعت تک تک دستوراتش کیف می کنی و با طناب عشقش مثل یک پیچک تا بی نهایت بالا می روی و همه آرزویت این است که مثل دوستانش شوی.

۹۹/۲/۳۰

❤️فرمود:
❤️من طَلَبَنی وَجَدَنی، مَن وَجَدَنی عَرَفَنی وَ مَن عَرَفَنی اَحَبَّنی وَ مَن اَحَبَّنی عَشَقَنی

❤️وقتی طلبش کنی، می یابیش و چون او را یافتی دوستش می داری و عاشقش می شوی و این عشق آنچنان چشمهایت را می بندد که یادت می رود چه می خواستی و چه می پسندیدی و چه ناخوش می داشتی و از چه می ترسیدی‼️

⬅️همه چیز بر محوریت او و خواسته او و پسند او می گردد.

?من از درمان و درد و وصل و هجران ?
?پسندم آنچه را جانان پسندد ?

۹۹/۲/۲۹

?آنها که در امتحان مردود می شوند، گاهی با لابه و التماس به سراغ استاد می روند تا به آنان نمره قبولی بدهد.

?گاهی شکست را می پذیرند و برای گذراندن مجدد درس آماده می شوند.

?و گاه از استاد تقاضای امتحان مجدد می کنند!

⬅️و توبه نوعی امتحان مجدد است!

?توبه همراه با پشیمانی است؛ ندامتی که انسان آرزو می کند ای کاش می توانست به گذشته برگردد تا راهی دیگر برگزیند.

? اما از آنجا هر امتحان مجدد سؤالاتی متفاوت با امتحان قبلی دارد، توبه کنند هم باید برای هر امتحانی آماده باشد.

?یعنی توبه با امتحانی بر اساس تقوای قلوب همراه است.

۹۹/۲/۲۸

?وقتی وارد میهمانی می شوی که انواع غذاهای لذیذ به چشم می خورد، تنها چیزی که آزارت می دهد کمی اشتها و ظرفیت محدود شکم است و اینکه ناچاری به چند انتخاب محدود اکتفا کنی!

?گاهی خودت بر طبق ذائقه ات دست به انتخاب می زنی و گاه انتخاب را به عهده میزبان می گذاری که مطابق با ذائقه خودش برایت انتخاب کند!

?ماجرای ماه رمضان هم همین است.

?گاهی پس از ۲۲ روز از ماه رمضان و پشت سر گذاشتن شبهای قدر و تأکید بر استجابت دعا در این ایام، معمایی که ذهنت را آزار می دهد این است که : «چه بخواهم؟»

در این روزها برخی به حاجات و نیازهای روزمره و دم دستی شان اکتفا می کنند اما بعضی ترجیح می دهند انتخاب را به عهده میزبان بگذارند و بگویند « وَوَفِّقْنِى فِيهِ لِمُوجِباتِ مَرْضاتِكَ»
یعنی: آنچه تو دوست داری برایم انتخاب کن»!

۹۹/۲/۲۷

✍️گاهی بد نیست برای مقابله با دشمن از خود دشمن کمک بگیریم شاید حیله ای، راه گریزی و یا نقطه ضعفی نشانمان بدهد❗️

♦️وقتی قرار است با شیطان مقابله کنیم و به خشنودی خدا برسیم، گاهی شکار کردن بخشی از گفته های شیطان می تواند یاریگر ما باشد❗️

?آنجا که گفته است:

?قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (۳۹ حجر)
(ابليس) گفت: پروردگارا! به سبب آنكه مرا گمراه ساختى، من هم در زمين (بدى‏ها را) برايشان مى‏آرايم و همه را فريب خواهم داد.

?إلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (۴۰ حجر)
مگر بندگان اخلاص‏مند (و برگزيده تو را) از ميان آنان.

?گویی حیله شیطان همین است:
?زینت کردن بدیها برای فریب

?و تنها یک بن بست و راه گریز دارد: «مخلَصین»
?آری اخلاص تنها بن بست شیطان است!

۹۹/۲/۲۶

✍️اگر بخواهی برای جنینی که در شکم مادر است زمین را توصیف کنی، باید به گونه ای بگویی که با ابعاد شکم مادر قابل قیاس باشد !

?اما هرگز نمی توانی از اوصاف پارک های بازی و خوراکیهای خوشمزه بگویی❗️
?نه تو می توانی بگویی و نه او می تواند درک کند❗️

?ماجرای بهشت هم همین است:
?برای عرب بیابانگرد حجاز که روزگار عمر خود را در گرمای طاقت فرسای عربستان گذرانده و اوج لذتش آب خنک و سایه درختان سرسبز است، توصیف بهشت جز به باغ میوه و خوردنیهای آن ممکن نیست.

♦️اما بشر امروز که قرنهاست باغ و دریا و انواع خوردنیها را تجربه کرده بیشتر می فهمد که لذت «سکینه قلوب» و آرامش دل بسیار بالاتر و شیرین تر از هزاران باغ میوه و درخت است.

۹۹/۲/۲۵

◾️وقتی نیکی ها مطابق فطرت آدمی باشد، راه به سوی نیکی ها هموار و سرازیر است.

◾️اما مشکل آنجاست که گاه خوبیها به آدمی عرضه می شود و انسان از پذیرش آنها سر باز می زند، حق آشکار را نمی پذیرد و ناچار می شود برای جبران خطایش راهی دشوار و پیچیده برگزیند.

?عدالت علی(ع) راهی هموار به سوی «نیکی ها» و پر از «برکات» فراوان بود، اما افسوس که گروهی از «پذیرفتن خوبی هایش» محروم شدند و «حق آشکار» را قربانی جهل خود کردند.

۹۹/۲/۲۴

?شب قدر هم آگاهی می خواهد، وقتی ندانی باید چه بخواهی و چه کنی و چه بدست بیاوری و به کجا برسی، تنها چشمانت بیدار می شود و دیگر هیچ!

?شب قدر شب انسان کامل است، و انسان کامل تجلی صفات خدا و جوشن کبیر مجموعه ای از صفات خداوندی

?و آرزوی ما مزین شدن به یک یک صفات الهی است!

۹۹/۲/۲۳

?وقتی خدا را دانا و توانای مطلق باور کنی ، باور داری که اگر بخواهد و صلاح بداند، تو را به حاجاتت می رساند

?و نیازی نمی بینی که از راههای غیر «صالح» به دنبال برآورده کردنش بروی.

?و در می یابی که در مقابل کار «ناصالح» تو هیچ تفسیر و توجیهی را نمی پذیرد

?و وقتی او را آگاه به همه قلبهای آدمیان بدانی، باور می کنی که برای ادای خواسته تو به دعای تو هم محتاج نیست

۹۹/۲/۲۲

?انسان به طور فطری به خیر گرایش دارد، اما گاه در یافتن مصادیق خیر دچار فریب می شود:

?عزت را در تظاهر و خودنمایی و نفاق می بیند
?غنا و بی نیازی را از تصرف مال دیگران می طلبد
?قدرت را در استبداد و اجبار جستجو می کند
و . . .

?و اینجاست که گاه به دنبال طلب عزت و قدرت و بی نیازی، با زورمداران و منافقان و غارتگران و حرامخواران هم همنشین می شود.

۹۹/۲/۲۱

?وقتی نشناسی و از ترس اطاعتش کنی، شاید گوش به فرمانش باشی، اما اگر خطایی از تو سربزند، آنقدر دچار اضطراب می شوی که از روبرو شدن با او وحشت داری! چه رسد که زبان به عذرخواهی باز کنی

❤️اما وقتی او را شناختی و دوستش داشتی و عاشقانه پرستشش کردی، بازهم گوش به فرمانش هستی، اما می فهمی که خیر تو را بیش از تو می خواهد و می داند و این بار اگر اشتباه کنی، می دانی که مثل مادری مهربان آغوشش را برایت می گشاید و مشتاقانه منتظر بازگشت توست تا قلبت را از آرامش و نشاط لبریز کند.

۹۹/۲/۲۰

?سرزنش نه راه درمان است و نه راه پیشگیری.

▪️کسی که خطا می کند، اگر از خطایش پشیمان شده باشد، سرزنش تنها شرمنده اش می کند و عزتش را می شکند.

▪️و اگر پشیمان نشده باشد، سرزنش تنها او را می ترساند و به پنهان کاری وامی دارد.

⚫️معنای سرزنش این نیست که دیگر تکرار کن
?معنای باطنی اش این است:
? اگر خواستی تکرار کنی نگذار که من متوجه خطایت شوم‼️

۹۹/۲/۱۹

✍️وقتی چیزی را می خواهی که نمی شود، آزرده می شوی و گاه مثل مصیبتی درد آور آزارت می دهد.

?اما . . .

?اگر باور داشته باشی که در هر حادثه ای خیری است، منتظر می مانی که حکمت آن مصیبت را هم بدانی

?و این انتظار چهره دیگر همان صبر است؛

⬅️یعنی : صبر کن ببین چه خیری در آن نهفته است❗️

۹۹/۲/۱۸

? لباس هم پوشش است و هم زینت

? اگر تصورت ازپوشش این باشد، که قادر باشد، نفاقها، کینه ورزیها و حسادت ها را بپوشاند چنین فریبی از عهده لباس بر نمی آید

? و اگر تصورت از زینت این باشد، که بتواند، تفاخرها، بداخلاقی ها و خود بزرگ بینی ها را زیبا جلوه دهد، بازهم لباس قادر به انجام این حیله ورزی نخواهد بود.

? آنچه شریف است شخصیت و انسانیت آدمی است

? نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

99/2/17

?هر نیکی و خوبی مورد پسند فطرت آدمی است و هر بدی مورد نفرت اوست.

?اما گاه ویروسهای بیرونی و درونی، قدرت شناخت نیک و بد را بیمار می کند.

?و اینجاست که :

▪️غرورو تکبر را عزت نفس می شمارد و خوش می دارد
▪️صداقت را ساده لوحی می نامد و نمی پسندد
▪️و گذشت و ایثار و فداکاری را ضعف و ناتوانی تلقی می کند و دوست نمی دارد.

?پس خدایا قدرت تشخیص نیک و بد به من عطا فرما

۹۹/۲/۱۶

◾️وقتی کسی را وکیل می گیری که کاری برایت انجام دهد، کاملاً مطابق میل و خواسته تو رفتار می کند تا هدف تو را به انجام برساند.

◾️اما وقتی توکل می کنی و خدا را وکیل می کنی، او مطابق خواسته خودش رفتار می کند و نتیجه را با خواسته خودش تطبیق می دهد.

◾️حالا اگر خواسته خداوند (هرچه باشد) برایت راضی کننده است و به او اعتماد داری، خیالت راحت می شود و آرام می گیری.
و گرنه . . .

۹۹/۲/۱۵

?اگر تصورت از هدایت فقط رساندن به مقصد باشد، شاید تلاش کنی تا سالک را به هرقیمتی که شده به مقصد برسانی، حتی با زور و خلاف میل خودش.

?اما وقتی باور کنی که خداوند خواسته تا انسان مختار، راه درست را انتخاب کند و به مقصد برسد، آن وقت درمی یابی که جز با رحمت و مهربانی و آوردن دلیل روشن و منطقی نمی توانی انتظار تربیت و هدایت داشته باشی.

۹۹/۲/۱۴

@ensane_armani

?ماه رمضان ماه «دادن» است

?«دادن» مهر، «دادن» غذا، «دادن» سلام و در پایان هم همنشینی با «دهندگان»!

?و اصلاً در این ماه رمضان یاد بگیریم که بیش از «گرفتن» به دنبال «دادن» باشیم!

?چه بسا این یک درس زندگی مان را زیر و رو کند!

۹۹/۲/۱۳

@ensane_armani

♦️اگر تصورت از ذکر خدا، صرفاً جاری کردن کلمه «الله» بر زبان است، توفیق ذکر دائم، تنها با مشغولیت دائمی زبان ممکن است که البته معلوم نیست انسان را به رشد و کمال نهایی برساند.

♦️اما اگر تصورت از خدا، مجموعه همه صفات خیر و بی نهایت آن است، یادآوری صفات خدا و تلاش برای رسیدن به هر صفت می تواند نشانه و ثمره ای از ذکر خداوند باشد .

?و ذکر همیشگی، یعنی تلاش همیشگی برای کسب صفات الهی و خدایی شدن

۹۹/۲/۱۲

?وقتی کودکی، برخلاف توصیه مادر به سمت آتش می رود، دستش می سوزد، نه به آن دلیل که آتش از دست او عصبانی شده و بر او خشم گرفته و نه به آن خاطر که مادر به خاطر نافرمانی کودک قصد انتقام دارد، بلکه تنها به آن علت که طبیعت و خاصیت ذاتی آتش سوزاندن است.

?ماجرای نافرمانی خداوند هم همین است.

?نه خداوند از نافرمانی بنده عصبانی می شود و نه آسیبی به ذات اقدس الهی می رسد، اما خاصیت گناه، خواری و ذلت است؛

?اما همان گونه که مهر مادری می تواند آتش را قبل از اصابت دست کودک خاموش کند، لطف خداوندی هم می تواند خواری و ذلت گناه را بپوشاند.

۹۹/۲/۱۱

✍️وقتی زبان به استغفار می گشایی چاره ای نداری جز اینکه خطاهایت، کوتاهی هایت و تقصیرهایت را به یاد آوری❗️

?نمازها و روزه هایی که قضا کرده ای یادت می آید،

?حتی دلهایی را که رنجیده ای و پشیمان شده ای
اما . . .

?توجیه ها در هیچ استغفاری به خاطر نمی آیند:

▪️آنجا که به بهانه تربیت کردن سرزنش کرده ای

▪️آنجا که به بهانه امر به معروف، حرمت شکسته ای

▪️آنجا که به نام ارشاد و هدایت، دیگران را مجبور کرده ای

▪️ آنجا که به نام دفاع از دین و انقلاب و ولایت، اتهامات دگر اندیشان را منتشر کردی

و . . .
۹۹/۲/۱۰

?وقتی تصورت نسبت به خدا، موجودی است که هرلحظه در کمین است تا خطایی از تو سر بزند، و دمار از روزگارت درآورد، ذکر و یادآوری اش نه تنها شیرین و آرامش بخش نیست، بلکه اضطراب آور است.

?و اگر گمان می کنی که منعمی طلبکار است که در مقابل هر نعمت، طاعت و عبادتی در خواست می کند، شکر نعمت هایش هم از سر ناچاری و از ترس عذاب است.

?اما اگر تصورت از خدا، پناهگاهی است که در تنهایی گوش شنوای دردهایت باشد و در سختیها و مشکلات یاریگر و نقطه امیدت شود، ذکر و یادش همیشه شیرین و لذت بخش است.

?و اگر باور داری که بخشنده بی نهایت و بی نیازی است که تنها می بخشد و می بخشد و آنچه از تو می خواهد نه در مقابل داده هایش بلکه برای رشد و تکامل توست، نه تنها نعمتهای چنین خدایی، بلکه دستوراتش هم لایق شکرگزاری است.

۹۹/۲/۹

@ensane_armani

?روزه مقدمه تقواست و تقوا ملاک تشخیص حق از باطل.

?شاید روزه ماه رمضان کمک کند که در این ماه از فریب هایی که به خود می دهیم رهایی یابیم:

?وقتی خیال می کنیم که با اعتراف به اشتباهاتمان کوچک می شویم.

?وقتی گمان می بریم با مقابله در برابر کارهای ناپسند دیگران می توانیم آنها را ادب کنیم.

?وقتی می پنداریم که با صداقت ورزیدن در مقابل دیگران ساده لوحی به خرج داده ایم.

?وقتی تصور مان این است که باید همرنگ جماعت شویم.
و …

?خدایا، در این ماه به ما تیزهوشی و بیداری عنایت فرما و از بی‌خردی و اشتباه دورمان ساز.

۹۹/۲/۸

⚫️وقتی تصورت از خدا، پادشاه قدرتمندی باشد که قدرت مطلق دارد و می تواند با میل خود پاداش و عذاب کند، تنها راه حلت برای رسیدن به خشنودی و دفع عذابش، آن است که مثل یک برده گوش به فرمانش باشی تا مبادا دست از پا خطا کنی و مورد خشم او واقع شوی

?اما وقتی تصورت از خدا، موجودی باشد که در عین قدرت و عظمت، بی نهایت مهربان و خیرخواه و دلسوز و بی نیاز است و اساساً چیزی برای خودش نمی خواهد و همه توصیه هایش برای رشد و کمال توست؛

?آن وقت می توانی باور کنی هرکار خوب و درستی او را خشنود می کند و هر عملی که مانع رشد و کمال تو می شود موجب خشم اوست.

۹۹/۲/۷

@ensane_armani

?می توان روزه گرفت اما روزه دار نبود.
?وقتی روزه مان هدف اصلی روزه داری را تأمین نکند.
?وقتی روزه منجر به تقوا نشود.
?وقتی مبارزه با خواستن ها گرداگرد یخچال و آشپزخانه باقی بماند و به گذشت و ایثار ما نسبت به دیگران نینجامد.

?می توان شب زنده داری کرد ولی شب زنده دار نبود.
?وقتی عبادت ما هدف عبادت را تأمین نکند.
?وقتی نماز، ما را از تکبر و غرور دور نسازد.
?و وقتی تعظیم و تکریم و رکوع و سجده ما از محدوده سجاده فراتر نرود و به تسلیم ما در مقابل حق و حقیقت منجر نشود.

۹۹/۲/۶