✍️در شب بزرگداشت حافظ تفألی به دیوانش زدم و با این بیت زیبا مهمانم کرد:

💠گر بود عمر، به میخانه رسم بار دگر
💠بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر

📕دیوان حافظ را که نگاه می کنی، پر از ستایش شراب و بتخانه است و نکوهش محراب و منبر

💠واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند
💠چون به خلوت می‌روند، آن کارِ دیگر می‌کنند

📘فریاد از تزویر در دیوان حافظ موج می زند گویی در زمانه او هم صاحبان محراب و منبر در خلوت کارهای دیگری می کردند و قرآن را دام تزویر خود قرار می دادند که حافظ ترجیح می دهد از این تزویرگران به میخانه پناه ببرد!

💠حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
💠دامِ تزویر مکن چون دگران قرآن را

📗او حتی بستن در میخانه را هم نشانه تزویر می داند و می گوید:

💠در میخانه ببستند، خدایا مپسند
💠که در خانه تزویر و ریا بگشایند

📙و جای دیگر می گوید:

💠می‌خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب
💠چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند

📚حافظ به کرات از واعظان می نالد و می پرسد که :

💠مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
💠توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

👈اما چاره چیست؟

🔴حافظ نه اهل قیام بود و نه انقلاب. او ترجیح می دهد به صفای درون و عشق و صداقت توصیه کند و «می» را نمادی برای صداقت می داند:

💠به می پرستی از آن نقشِ خود زدم بر آب
که تا خراب کنم نقشِ خودپرستی را

🔴او در صدد حذف دین نیست بلکه می خواهد دین را از تزویر و ریا بزداید و با عشق همراه کند:

💠عشق را در نظرِ پاکِ خطاپوش ببین
💠زانکه این دیده نه آن است که در توست هنوز

🔴او معتقد است آنچه از عشق و صداقت و صفای درون بدست می آید قابل مقایسه با دنیای ظاهرگرایان نیست و در نهایت ترجیح می دهد سرزنش ظاهرگرایان را نشنیده بگیرد و آنان را به حال خودشان رها کند.

💠زاهد ظاهرپرست از حالِ ما آگاه نیست
💠در حقِ ما هر چه گوید، جایِ هیچ اکراه نیست

🌺روحش شاد و یادش گرامی باد🌺

۱۴۰۴/۷/۲۰

@ensane_armani