دعای زوز بیست و ششم ماه رمضان
?همیشه سخن از شکر خدا بود و سپاسگزاری نعمتهایش
?اما این بار با دعایی مواجه شدیم که انسان دعا می کند که تلاشش مورد شکرگزاری قرار گیرد!
?شکر گزاری چه کسی؟
?اگر مخاطب این شکرگزاری مردم اند و دیگر انسانها، نتیجه چنین دعایی جز زیر سؤال بردن اخلاص نخواهد بود و اگر مخاطب این شکرگزاری خداوند است، چگونه بنده به خود اجازه می دهد که از خداوند طلب شکرگزاری داشته باشد.
?اگر شکرگزاری خداوند را هم در قاموس بشری خودت تفسیر کنی، جز نوعی منت گذاری و رفع نیاز برای آن قابل تصور نیست.
?اما اگر شکرگزاری خداوند را در قاموس قرآنی خودش ترجمه کنی که شکر در قاموس او بهانه ای است برای ازدیاد نعمت، پس شکرگزاری خداوند از تلاش بنده هم می تواند بهانه و توفیقی برای ادامه تلاش باشد.
?و این بهترین نوع شکرگزاری است!
۹۹/۲/۳۱
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مهشید ديانت خواه در 1399/02/31 ساعت 12:43:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید