?انسانی که در حال غرق شدن در دریاست، به هر شیئی دست می زند تا خود را از غرق شدن نجات دهد، حتی اگر آن شیء باتلاقی باشد، که او را بیشتر در خود فرو ببرد و راه نجاتی نداشته باشد؛

?ماجرای تهمت هم همین است.

?انسانی که احساس کوچکی می کند، حس برتری جویی او را وادار می کند که نقطه ضعفی از دیگران پیدا کند تا شاید به اندازه سر سوزنی بالاتر از دیگران به نظر برسد و اگر نقطه ضعفی نیابد همه همت خود را در راه ساختن عیب برای دیگران به کار می بندد.

?اما انسانی که خود را در رحمت فراگیر خداوند احساس کند، نه حس حقارت دارد و نه میل به مقایسه با دیگران!

۹۹/۳/۳