?وقتی کودکی، برخلاف توصیه مادر به سمت آتش می رود، دستش می سوزد، نه به آن دلیل که آتش از دست او عصبانی شده و بر او خشم گرفته و نه به آن خاطر که مادر به خاطر نافرمانی کودک قصد انتقام دارد، بلکه تنها به آن علت که طبیعت و خاصیت ذاتی آتش سوزاندن است.

?ماجرای نافرمانی خداوند هم همین است.

?نه خداوند از نافرمانی بنده عصبانی می شود و نه آسیبی به ذات اقدس الهی می رسد، اما خاصیت گناه، خواری و ذلت است؛

?اما همان گونه که مهر مادری می تواند آتش را قبل از اصابت دست کودک خاموش کند، لطف خداوندی هم می تواند خواری و ذلت گناه را بپوشاند.

۹۹/۲/۱۱