7. ضایع شدن حق
یکی از جاهایی که اعصابمون و آرامشمون حسابی داغون میشه جاییه که بهمون ظلم شده و حقی ازمون ضایع شده.
بعضیهامون فریاد میزنیم و تا حقمون رو نگیریم ساکت نمیشینیم، بعضی هامون سکوت می کنیم و بعضی هامون هم که زورمون نمیرسه، مدام غرغر می کنیم و هرجا میشینیم بد و بیراه میگیم.
اما واقعاً در مقایسه با چنین پدیده ای که کم هم نیست باید چکار کرد؟
اگه الان بگم: تا اونجایی که میشه بهتره از حقمون گذشت کنیم، مردم چی میگن؟
یه تعدادی وجهه دینی میگیرن و میگن: زیر بار زور نباید رفت!
یه تعدادی میگن: حق گرفتنی است نه دادنی!
یه تعدادی هم روح شاعرانه شون گل میکنه و میگن:
ترحم بر پلنگ تیزدندان ستمکاری بود بر گوسفندان
اما من اینجا یه سؤال می کنم:
اگه به شما بگن حق شما یه دونه «پفک نمکیه» که باید برای بدست آوردنش فاصله تبریز تا تهران را طی کنی، کسی حاضر میشه بره حقش رو بگیره؟
حتماً نه!
پس، گرفتن حق همیشه هم لازم، عاقلانه و ضروری نیست!
پس اینجا یه حساب و کتابی لازمه!
باید فکر کنیم ببینیم چی از دست میدیم و چی بدست میاریم و آیا اون چیزی که بدست میاریم ارزش اون هزینه رو داره یا نه؟
خب؛ پس باید بریم به سراغ ارزشهامون!
چی برامون خیلی مهمه؟ پول؟ شغل؟ تحصیلات؟ وجهه اجتماعی؟ مقام؟ خانواده؟ دوست؟ سلامتی؟ اعصاب راحت؟ آرامش؟ یا . . .
کدوم رو حاضریم به خاطر کدوم فدا کنیم؟
اگه یکی از اعضاء خانواده مون مریض بشه حاضریم از پول و شغل و تحصیلات بگذریم تا بدستش بیاریم!
گاهی برای اعصاب آروم و آرامش روحی حاضریم میلیونها تومان خرج کنیم! و . . .
حالا فکر کنین گاهی برای کمتر دادن کرایه تاکسی دل یه انسان رو می شکنیم!
گاهی برای حل مشکل یه کار اداری با کارمند دعوا می کنیم و آرامش اون و خودمون رو به هم می زنیم!
گاهی برای یه نمره بیشتر با معلم دعوا می کنیم!
اگه می دونستیم احساس، آرامش و کرامت و روح این انسانهایی که ما به خاطر گرفتن حقمون باهاش بازی می کنیم، چقدر ارزش داره، هیچ وقت حاضر به شکستنش نمی شدیم!
بزرگی می گفت:
کسی که در درون خودش احساس عزت کنه حاضر نمیشه کسی رو تحقیر کنه!
برای همین گفتم تا اونجایی که می تونیم سعی کنیم از حقمون گذشت کنیم برای اینکه: خیلی وقتها در مقابلش روح انسانی قرار داره که برای خدا خیلی عزیزه و ما اون رو در سنجش های خودمون به حساب نمیاریم!
اما این «تا اونجاییه میشه» کجاست؟ یعنی حد این گذشت کجاست؟
یه کمی برگردیم عقب:
اصلاً چرا ظلم نادرسته؟ تا حالا فکر کردین؟ چرا عدالت درسته؟
چون ظلم باعث میشه راه رشد و کمال انسانها بسته بشه و عدالت در حقیقت موانع رشد و شکوفایی انسان رو برطرف میکنه!
پس جایی باید حقمون رو بگیریم و به خاطرش بجنگیم که مانع رشد و شکوفایی انسانی ما بشه!
البته این دیگه بستگی به این داره رشد هرکسی توی چه چیزی باشه؟
رشد شخصیت، انسانی باشه یا رشد حساب بانکی یا مرتبه شغلی یا . . .
انتخاب با شماست!
@ensane_armani
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مهشید ديانت خواه در 1395/11/07 ساعت 07:17:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
1401/02/28 @ 05:24:09 ق.ظ
سیدمحمد [بازدید کننده]
مخصر و مفید
1398/03/22 @ 05:30:00 ب.ظ
حمید [بازدید کننده]
باسلام، خیلی زیبا و عاقلانه بود و استفاده کردم، متشکرم