✍️آورنده اند که ابوریحان بیرونی در بستر بیماری، واپسین لحظات زندگی را می گذرانید. دوستی دانشمند بر بالین وی حاضر آمد و با اندوهی بسیار، دست نوازش بر سر و رویش کشید. ابوریحان از دوستش درخواست کرد که یک مسأله علمی را برایش بگوید.
▪️دوستش گفت : اکنون چه جای این پرسش است؟
ابوریحان پاسخ داد: این مسأله را بدانم و بمیرم بهتر است یا نادانسته و جاهل در گذرم.

🔹شاید این داستان برای دنیای امروز که علم را برای مدرک طلب می کنند و مدرک را برای شغل و شغل را برای ثروت، کمی عجیب به نظر بیاید.

🔹ابوریحان مسأله ای پرسید که نه قرار است بابتش مورد پرسش قرار گیرد و نه امتحان بدهد و نه بابت دانستن آن شغل و درآمدی بدست آورد. حتی در شرایطی که می دانست چند ساعتی از عمرش بیشتر باقی نمانده است.

🔹اما وقتی به ویژگی های فطری بشر نگاه کنیم می بینیم که صرف مسأله دانستن و فهمیدن لذتی دارد که با بسیاری از شیرینی های دیگر قابل مقایسه نیست.

🔹و خود این لذت و نیاز به دانستن می تواند باعث شود که امثال ابوریحان رنج سفر را بپذیرند سختیها را به جان بخرند و حتی در آخرین لحظات عمر به دنبال دانستن و فهمیدن باشند.

🌺روحش شاد و یادش گرامی باد🌺

۱۴۰۴/۶/۱۳

@ensane_armani