✍️وقتی به تاریخ ۷ آبان می رسیم، صفحات فضای مجازی پر می شود از ستایش و مذمت انسانی به نام «کوروش» که عده ای معتقدند اصلاً وجود خارجی نداشته و گروهی هم او را مصداق «ذوالقرنین» قرآنی می دانند.

🔹گروهی به ستایش کوروش و قهرمانان ایران باستان می پردازند و ایرانیان را دعوت می کنند تا به جای پیروی از الگوهای عربی، از شخصیت های ایرانی پیروی کنند.

🔹و عده ای هم به این بهانه شخصیتهای باستانی را به بی دینی متهم می کنند و همه اعتقادات دینی را در اسلام منحصر می دانند گویی که قبل از آن دینی در روی کره زمین وجود نداشته است!

👈و البته این دو گروه به ظاهر متضاد در یک چیز به شدت همانندند: «شخص پرستی»!

🔴فطرت بیدار و عقل متفکر بشر می گوید:
💠آدمی برای رسیدن به رشد و کمال و سعادت بیش از آنکه به اشخاص نیازمند باشد، به ارزشها و معیارها محتاج است.

📖اگر قرآن کریم محمد(ص) را «اسوه حسنه» معرفی می کند، به دلیل صداقت، امانت، «خلق عظیم» و هزاران صفات پسندیده ای است که در او نهادینه شده است؛ نه نژاد عربی اش!

📜و اگر منشور کوروش به عنوان سند افتخار ایرانیان پس از ۲۵۰۰ سال همچنان ماندگار است، به دلیل خیرخواهی، تدبیر و دیگر خصلتهای انسانی اوست نه ایرانی بودنش!

🔴و بدیهی که خدای جهان آفرین انسانی را دوست دارد که صادق و امین و خیرخواه و مزین به ارزشهای انسانی باشد، خواه این صفات را از کوروش و داریوش آموخته باشد و خواه از محمد(ص) و علی(ع).

♦️و باید پرسید که آیا اگر کسی با پیروی از مرام کوروش به انسانی خیرخواه و مهربان تبدیل شد، آیا مورد رضایت پیامبر اسلام(ص) نخواهد بود؟

♦️و آیا اگر یک ایرانی با پیروی از عدالت علی(ع) به انسانی عادل و حق جو بدل گشت، آیا چنین انسانی محبوب کوروش کبیر نیست؟

⬅️آری! انسانهای بزرگ فراملی، فراقومی و حتی فرادینی هستند؛ آنها را با اندیشه های کوچک کوته اندیشان قیاس نکنیم!

🌺تولد کوروش کبیر مبارک🌺
۱۴۰۲/۸/۷