‍ ✍️از آن موقعی که حضرت آدم(ع) به توصیه شیطان از آن درخت ممنوعه خورد، ماجرای دوست و دشمن آغاز شد!

🧥شاید اگر لباس بهشتی از تن آدم نمی افتاد و از بهشت بیرون نمی شد، آدم(ع) به دشمنی شیطان پی نمی برد.

♦️اصولاً دشمن برای آدمی، موجودی است که فایده ای را از او بگیرد یا ضرری به او برساند و تا وقتی نفع و ضرری متوجه او نیست، دشمنی هم معنایی نخواهد داشت.

🐺بسیاری از ما در کودکی از غولها، دیوها، دزدها و یا گرگهای خیالی ترسانده شده ایم که بعدها فهمیدیم وجود خارجی نداشته است.

♦️شاید برای آنکه به کاری وادار می شدیم که نفع و ضرری به ما نمی رسانده اما به خاطر رفاه حال بزرگترها مجبور به انجام آنها بوده ایم

👈اما امروز:
🔸سالهاست نام دشمنانی را می شنویم که به ظاهر ضرری به ما نمی رسانند و مدعیان دوستی بسیاری داریم که منافع زیادی از ما دریغ داشته اند.

🔸و البته دوستان معتقدند که بسیاری از محرومیتهای ما به خاطر نجات از دشمنان، تحمیل شده است.

🔸و ما هنوز نمی دانیم ضرر احتمالی دشمنان بر ما سنگین تر خواهد بود یا محرومیت کنونی دوستان؟

🔸و شاید اگر به اختیار خودمان بود نقد را فدای نسیه نمی کردیم!

🔸و البته طبیعی است که تردید کنیم که این دشمنان هم مثل غولها و گرگهای دوران کودکی مان وجود خارجی نداشته باشند و ما تنها به خاطر رفاه حال «بزرگترها» ناچار به تحمل وضع موجود هستیم.

◾️در هرحال وضع موجود به ما می گوید که دشمن ها فراوان اند؛ اما نمی دانیم کدام کوچک است و کدام بزرگ؟
◾️کدام پنهان است و کدام آشکار؟
◾️کدام ضعیف است و کدام قوی؟

💠اما امام حسن عسکری(ع) به ما می گوید:
💠«ضعیف ترین دشمنان از نظر کید و مکر کسی است که دشمنی اش آشکار باشد».

🌺میلادش مبارک🌺
۱۴۰۲/۸/۱