یکی دیگه از ویژگیهای انسان کامل، هماهنگی قلب و زبان و عمله.

یعنی چی؟

خیلی از ماها، حرفهایی رو به به زبون میاریم که قلبمون باور نداره

کارهایی رو انجام میدیم که خودمون هم باور داریم درست نیست

توصیه ها و نصیحتهایی به دیگران می کنیم که خودمون عمل نمی کنیم.

اما چرا؟

چون پشت همه اینها انگیزه هایی وجود داره که اگه درست بهش فکر کنیم، خودمون هم خجالت می کشیم

مثلا برای اینکه خودمون رو پیش یکی جا کنیم، کلی براش چاپلوسی می کنیم در حالی که علاقه چندانی بهش نداریم

میدونیم دروغ گفتن بده اما اگه راستشو بگیم یه منفعتی رو از دست میدیم

یا اینکه گاهی وقتها یه نفر رو نصیحت می کنیم اما خودمون هم به نصیحتهای خودمون عمل نمی کنیم و . . .

همه اینها مال اینه که ارزش صداقت رو درک نمی کنیم.

نمی فهمیم صداقت روح ما چقدر ارزش داره و چقدر باعث آرامش ما میشه

اگه یادتون باشه توی مطلب آبروداری گفتیم که خود نشون دادن های غیر واقعی چطور آرامش ما رو به هم میزنه اما برای انسان کامل اونی که ارزش داره صداقتشه

صداقتی که هم مال قلبه هم مال زبانه و هم مال رفتار

یه بزرگی می گفت:

من قسم خوردم حرفی رو که باور ندارم به زبون نیارم

حالا فکر کنین چنین آدمی هیچ وقت دچارتناقض نمیشه، هیچ وقت نگران تبعات حرفهاش نیست.  

یه بزرگ دیگه می گفت:

کسی که برایش باورهایش زندگی کند. دچار تناقض نمی شود.

در نظر بگیرین چنین آدمی چقدر روح آرومی داره، چون دقیقا همون کاری رو انجام میده که باور داره درسته و و قتی این دوتا رو کنار هم بذاریم میشه هماهنگی قلب و زبان و رفتار! هرچند به نظر میاد با چنین روشی آدم ممکنه خیلی منافع رو از دست بده اما :

اولا اون آرامشی که بدست میاره ارزش از دست دادن هرچیزی رو داره

و ثانیا آدمهای بی صداقت هرچند اولش بتونن چیزهایی بدست بیارن اما خیلی زود بی صداقتی شون معلوم میشه و کسی بهشون اعتماد نمی کنه اما آدم صادق آخرش مورد اعتماد قرار می گیره.

@ensane_armani