یکی از ویژگیهای انسان کامل قضاوت درست و غیر عجولانه در مورد شرایط اطراف بخصوص آدمهاست.

در نظر بگیرین داریم رانندگی می کنیم، یه دفعه یه ماشین جلومون ترمز می کنه! 

بعضی هامون پیاده میشیم و داد سرش می کشیم، بعضی ها که یه کمی با کلاس ترن، پیاده نمیشن و خشم درونی رو با بد و بیراه گفتن داخل ماشین خالی می کنن در حدی که فقط بغل دستی شون می شنوه

اما واقعا کدوم یکی از ما نگرانش میشیم که شاید براش اتفاقی افتاده باشه! 

شاید ماشینش خاموش شده، 

  شاید حالش بد شده و یا . . . 

 انسان کامل از اونجایی که قلبش پر از عشق و محبت نسبت به آدمهاست، در چنین مواردی نه تنها عجولانه قضاوت نمی کنه، بلکه بهترین توجیه ممکن رو برای عمل طرف مقابل در نظر می گیره و حتی نگران اون میشه.

 حالا در نظر بگیرین اگه طرف واقعا تخلف کرده باشه و شما برین ازش احوالپرسی کنین و بفهمه نگرانش شدین، چقدر شرمنده میشه!

اما اگه واقعا مشکلی براش پیش اومده باشه و شما با دید متخلف بهش نگاه کنین، چقدر شما شرمنده میشین!

فکر می کنین کدوم بهتره؟!

@ensane_armani