ما رأيت إﻻ جميلا
این جمله زیاد شینده ایم اما شاید هرگز به عمق مفهوم آن فکر نکرده ایم.
واقعاً در حادثه کربلا چه چیز زیبا بود؟
گذشت و ایثار و جانفشانی؟
شهادت در راه آرمانهای الهی؟
وفاداری یاران امام؟
و یا . . .
اگر از این زاویه نگاه کنیم، حادثه کربلا زیباییهای بسیاری داشت.
اما از طرف دیگر حوادث تلخی هم اتفاق افتاد که شاید نتوان آنها را زیبا دانست!
در حالی که چشمان زینب(س) همه را زیبا می دید نه بعضی را!
اما چرا؟
به این مثال توجه کنید:
تصور کنید وقتی برای تلفن همراه یا رایانه خود رمز گذاری می کنید، چه انتظاری دارید؟
آیا انتظار دارید در مقابل هر داده ای قفل آن باز شود و قابل استفاده باشد؟
یا اینکه انتظار دارید تنها وقتی بازگشایی شود که که تنها همان رمز عبور مورد نظر شما را دریافت کند و در مقابل اطلاعات غلط پیغام خطا بدهد تا کاربر متوجه شود.
از نظر شما یک رایانه یا تلفن همراه درصورتی قابل اعتماد است که از دسترس ویروس ها و هکرها در امان باشد، به نحوی که هیچ کس نتواند جز با اطلاعات صحیح وارد سیستم شود.
زیبایی نظام آفرینش هم همین است!
اگر قرار بود انسانها علاوه بر صراط مستقیم، بتوانند از راه نیرنگ و ظلم و خیانت به سعادت برسند، فلسفه ارسال پیامبران و هدایت امامان زیر سؤال می رفت.
وقتی خداوند انسان را خلق می کرد تنها «رمز عبور» سعادت انسانها را مسیر زندگی انسانهای کامل قرار داد و در مقابل همه کجروی ها پیغام خطا صادر کرد و حتی مجموعه ای از آنها را در قرآن کریم منتشر کرد!
صحنه کربلا در حقیقت به فعلیت رسیدن برنامه ریزی خداوند بود.
زینب(س) در لحظه لحظه حوادث کربلا می دید که چگونه آنها که با رمز عبور صحیح وارد شدند مراحل کمال را یکی یکی طی کردند و دیگران حتی با همه ویروسها و هکرهای قدرتمندشان نتوانستند راهی به سوی رشد و کمال سعادت پیدا کنند.
و این نگاه بود که همه چیز را زیبا می دید!
@ensane_armani
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مهشید ديانت خواه در 1395/11/13 ساعت 06:39:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |