آرمان ما

میهمانی هم محدودیت های خودش را دارد، باید مدتی با عادتهای خودت خداحافظی کنی

گاهی برای رضایت میزبان و گاهی برای حفظ آبروی خودت

برای بعضی ها سخت می گذرد و برای بعضی ها شیرین

بستگی دارد که چقدر مجبور می شوی خودت نباشی

• بعضی مثل رودخانه ، زلال و شفاف اند، چیزی برای پنهان کردن ندارند!
• بعضی خود را پنهان می کنند و برخی از نو می سازند

و پایان مهمانی برای هرکدام مزه خاصی دارد!

یکی ازتمام شدن خوشحال است و یکی از ساخته شدن

عید فطر مبارک

@ensane_armani

23 سال طول کشید تا پیامبر به مردم بیاموزد تا «إله» های تقلبی را رها کنند و با پیوستن به «الله» رستگار شوند.

همان «إله» هایی که خودشان را به جای خدا می نشاندند تا انسان تصور کند معبود را چشم بسته باید ستود و پرستید

حتی اگر عقلت نستاید و قلبت نپسندد.

و چگونه می شود خدایی که پیوستن به او رهایی و رستگاری باشد، معشوق قلب و مطلوب عقل قرار نگیرد.

و اینک پس از گذشت 23 شب از ماه رمضان وقت آن رسیده که ما هم از هرمعبودی که پای صعودمان را می بندد و سقف  پروازمان می شود رها شویم.

@ensane_armani

پیوند عجیبی است

پیوند علی و شب قدر و عدالت

می توانی برای تقدیر سال آینده ات عادل بودن را انتخاب کنی

اما . . .

به یاد این جمله می افتی:

قُتل في مِحرابه لشِدة عَدله

پیوند این شب با علی یادت می اندازت که چقدر عدالت هزینه دارد

باید عینکی به چشم بزنی که مثل مردمکت باشد

همه را ببیند به جز خودت

و در نهایت آنکه از عدالتت بهره برده توانی جز دعا کردن ندارد

و آنکه لبه تیز عدالت مجروحش کرده، همه ساز و برگ و خدم و حشم انباشته اش را برای نابودی ات به کار می گیرد

و هردو موفق می شوند:

اما یکی در آسمان و دیگری در زمین!

و اینجا میدان اختیار توست که زمین را برگزینی یا آسمان را

و تازه می فهمی چرا یک امام آسمانی قرنهاست به دنبال چند عدالت طلب زمینی می گردد تا عدالت را بر روی زمین اجرا کند

چون عدالت روی زمین هزینه دارد

و امشب انتخاب با توست که هزینه هایش را بپردازی یا نه!

@ensane_armani

گفتند امشب شب انتخاب واحد است

خواستم فکر کنم که چه واحدی برای سالهای آینده خودم انتخاب کنم که…

دعای جوشن کبیر شروع شد و صدها  واحد انتخابی را پیش رویم گذاشت:

رحمان، رحیم، . . .

شاید بعضی ها می خواهند این واحدها را هم در حدی پاس کنند که تنها نمره قبولی بگیرند و شهرتی به نام «مهربانی» از حرفهای مردم دریافت کنند و آن را هم مثل بقیه مدارک سرمایه امرار معاش قرار دهند!

اما وقتی فکر می کنی که این واحد انتخابی را کسی ارائه داده که مهربانی اش حد و اندازه ندارد دیگر خجالت می کشی در حضورش، مهربانی را تنها برای آبرویی نزد مردم یاد بگیری و نهایتاً نمره قبولی برای گذراندن «حق الناس»

حیفت می آید که در مقابل اقیانوس رحمت بنشینی و تنها لبی تر کنی یا نهایت لیوانی برای آینده ات برداری

آن وقت تو هم هوس می کنی مثل خودش «راحم کل مرحوم» باشی طوری که وسعت مهربانی ات «کل شیء» را فراگرفته باشد و بر غضبت پیشی بگیرد.

کافی است تا دستان تو هم مثل او «باسط الیدین بالرحمه» باشد و برای هر رحمتی گشاده شود؛ تو هم می توانی مهربانی را برای هر طالب رحمتی بگسترانی شاید «راحمی» جز تو نیافته باشد!

برای واحدهای انتخابی خدا نه سقفی وجود دارد و نه محدوده نمره ای

بستگی دارد با یک لیوان کوچک کنار ساحل آمده باشی یا عزمی برای غوطه ور شدن در اقیانوس!

@ensane_armani

از بعدازظهر که می گذرد،‌شمارش معکوس شروع می شود:
چقدر تا افطار مانده؟
پس کی اذان می گویند؟
از تشنگی هلاک شدم!

از یک ساعت مانده به افطار، سفره پهن می شود، سماور به جوش می آید،
خرماها در ظرف چیده می شود و همه پایش سفره می نشینند،آماده و منتظر

همه چیز آماده است تا صدای الله اکبر مؤذن بلند شود و دستها به طرف ظرف خرما دراز شود . . .

شاید یکی از فواید روزه داری در روزهای گرم تابستان، چشیدن معنای حقیقی عطش و معنای حقیقی انتظار است.
وقتی تشنه باشی و محتاج، برایش لحظه شماری می کنی.
وقتی منتظرش باشی قبل از آمدنش همه چیز را و حتی خودت را آماده می کنی.
و اینجاست که می توانی خودت را محک بزنی آیا همه انتظارهای تو همین گونه است؟!
آیا وقتی برای آمدنش واقعاً لحظه شماری می کنی؟
واقعاً همه چیز آماده است؟
حتی خودت؟
و شاید عجیب نیست که ادعا کنیم که او وقتی می آید که انتظار ما مثل انتظار روزه دار برای لحظه افطار باشد!

@ensane_armani