آرمان ما

وَ لَيسَ اَحَدٌ مِنَ الرَّعِيَّةِ اَثقَلَ عَلَی الْوالى مَؤُونَةً فِی الرَّخاءِ، وَ اَقَلَّ مَعُونَةً لَهُ فِی الْبَلاءِ، وَ اَكرَهَ لِلإِنصافِ، وَ اَساَلَ بِالإِلحافِ، وَ اَقَلَّ شُکراً عِندَ الاِْعطاءِ، وَ اَبطَاَ عُذراً عِندَ المَنعِ وَ اَضعَفَ صَبراً عِندَ مُلِمّاتِ الدَّهرِ مِن اَهلِ الخاصَّةِ

خواصّ جامعه، همواره بار سنگينى را بر حكومت تحميل مى كنند؛ زيرا در روزگار سختى ياريشان كمتر، و در اجراى عدالت از همه ناراضى تر و در خواسته هايشان پافشارتر و در عطا و بخشش ها كم سپاس تر و به هنگام منع خواسته ها دير عذر پذيرتر و در برابر مشكلات كم استقامت تر مى باشند.

امام علی(ع)

نامه ۵۳ نهج البلاغه

وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ بِأَدْعَی إِلَی حُسْنِ ظَنّ رَاعٍ بِرَعِيَّتِهِ مِنْ إِحْسَانِهِ إِلَيْهِمْ وَ تَخْفِيفِهِ الْمَئُونَاتِ عَلَيْهِمْ وَ تَرْكِ اسْتِكْرَاهِهِ إِيَّاهُمْ عَلَی مَا لَيْسَ لَهُ قِبَلَهُمْ

بدان اى مالك هيچ وسيله اى براى جلب اعتماد والى به رعيّت بهتر از نيكوكارى به مردم و تخفيف ماليات و عدم اجبار مردم به كارى كه دوست ندارند، نیست.

امام علی(ع)

نامه ۵۳ نهج البلاغه

واِنَّما عِمادُ الدّينِ، وَ جِماعُ المُسلِمينَ، وَ الْعُدَّةُ لِلاَْعداءِ العامَّةُ مِنَ الاُْمَّةِ، فَلْيَكُن صَغْوُكَ لَهُمْ وَ مَيْلُكَ مَعَهُم

همانا ستون دين و جمعيّت مسلمانان و مهياشدگان براى جنگ با دشمن توده مردمند، پس بايد توجه و ميل تو به آنـان باشد.

امام علی(ع)

نامه ۵۳ نهج البلاغه

وَلْيَكُنْ اَحَبُّ الاُْمُورِ اِلَيْكَ اَوْسَطَها فِی الْحَقّ وَ اَعَمَّها فِى الْعَدْلِ، وَ اَجْمَعَها لِرِضَىالرَّعِيَّةِ، فَاِنَّ سُخْطَ الْعامَّةِ يُجْحِفُ بِرِضَی الْخاصَّةِ وَ اِنَّ سُخْطَ الْخاصَّةِ يُغْتَفَرُ مَعَ رِضَی الْعامَّةِ

بايد محبوبترين امور نزد تو ميانه ترينش در حق، و همگانى ترينش در عدالت، و جامع ترينش در خشنودى رعيت باشد، چرا كه خشم عموم، خشنودى خواص را بى نتيجه مى كند و خشم خواص در برابر خشنودى عموم بى اثر است.

امام علی(ع)

نامه ۵۳ نهج البلاغه

وَ لا تَقُولَنَّ اِنّی مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَاُطاعُ، فَاِنَّ ذلِكَ اِدْغالٌ فِی الْقَلْبِ وَ مَنْهَكَةٌ لِلدّينِ وَ تَقَرُّبٌ مِنَ الْغِيَرِ.

فرياد مزن كه من برشما گمارده ام، فرمان مى دهم بايد اطاعت شوم كه اين وضع موجب فساد دل و كاهش و ضعف دين و باعث نزديك شدن زوال قدرت است

امام علی(ع)

نامه ۵۳ نهج البلاغه