22. شناخت علاقه ها و بهانه ها
بارها شده که ساعات زیادی را در شبکه های مجازی صرف کرده ایم و متوجه سختی صندلی مان و نامناسب بودن نوع نشستنمان نشده ایم و بعد از تمام شدن کار یکباره متوجه گرفتگی یا بی حس شدن در برخی اعضای بدنمان می شویم!
حال در نظر بگیرید اگر قرار بود در همین شرایط مطالعه کنیم، درس بخوانیم یا کارهایی مثل آن را انجام دهیم، دهها ایراد از میز و صندلی و نور اتاق و شرایط می گرفتیم!
اما چرا؟
این چه نیرویی است که ما را آن چنان میخکوب می کند که گاه از گذر زمان و شرایط اطرافمان غافل می شویم؟
علاقه و جذابیت دو عاملی است که می تواند این کشش دو طرفه را ایجاد کند!
علاقه از طرف ما و جذابیت از طرف وسیله موجود!
و به نظر می رسد وجود یکی از این دو برای پشتکار ما کافی است زیرا:
به هرچه علاقه داشته باشیم برایمان جذاب است و هرچه برایمان جذاب باشد به آن علاقه مند می شویم!
اما علاقیات ما چیست؟
آیا هنوز مثل کودکی هستیم که همه جذابیت زندگی اش بازیهای زنگ تفریح است یا مثل دانشمندی که لذت مطالعه گرسنگی را هم از یاد او می برد و متوجه گذشت زمان نمی شود!
شبکه های مجازی ملاک خوبی است که بدانیم علت سستی های ما شرایط بیرونی نیست بلکه: خواستن، توانستن است!
@ensane_armani
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مهشید ديانت خواه در 1395/12/15 ساعت 07:18:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |