
شجاعت یا جسارت؟
✍️این روزها یادآور میثم تمار است.
♦️مردی که با شجاعت تمام در مقابل ابن زیاد ایستاد و از فضایل علی(ع) دفاع کرد و در پایان نیز زبان سرخش سر سبزش را بر باد داد.
♦️میثم، چشم و گوشش را باز کرد تا سخنان ابن زیاد را بشنود، بفهمد بر باورهای خود تطبیق دهد و با منطق و استدلال از عقیده خودش دفاع کند
👈و این نشانه حقیقی شجاعت است.
🔸اما در مقابل مردان جسوری بودند که چشمها را می بستند، گوشها را می گرفتند تا هیچ سخن دیگری بر افکار و اندیشه هایشان اثر نگذارد تا بی باکانه به جبهه دشمن حمله ور شوند و پس از مرگ میهمان سفره پیامبر باشند!
♦️شجاعت بر مبنای عقل و فهم است. انسان شجاع می اندیشد و آنچه را که با عقل سلیم و فطرت پاک مطابق ببیند انتخاب می کند و در راه عمل به باورهای خود از سرزنش و تهدید بیم ندارد.
♦️اما در همه این مراحل گوش و چشم او بر روی همه اندیشه ها و گفته ها باز است تا در راه هدف متعالی خود با عقل و تدبیر قدم بردارد.
🔸انسان جسور، موشک است؛
🔸آنان که می خواهند انسان جسور و متهور بسازند، اطلاعات موردنظر خود را در ذهن او می ریزند، بعد ذهن او را پلمب می کنند تا مبادا فکر و اندیشه دیگری او را منحرف کند و از صراط مستقیم بازدارد و سپس او را به هر هدفی که می خواهند می فرستند.
♦️اما آنان که می خواهند انسان شجاع تربیت کنند، حقایق را بر او عرضه می کنند تا انتخاب کند و در طول مسیر هم همه فکرها و اندیشه ها را به روی او باز می گذارند تا شبهات را بشنود و در مورد آنها فکر کند تا رفته رفته به استدلالهای قویتر و عمیقتری دست یابد و در نهایت به رشد و کمالی محکم و عقلانی برسد.
👈و این همان تربیت علی گونه ای است که امثال میثم تمار را می آفریند.
🌺روحش شاد و یادش گرامی باد🌺
۱۴۰۴/۳/۲۸
@ensane_armani
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مهشید ديانت خواه در 1404/04/05 ساعت 12:21:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |