✍️بعضی تصور می کنند همه آنچه که در کتابها خوانده اند یا به تجربه دریافته و یا از بزرگان شنیده اند، قابل امر و نهی کردن و دستور دادن است.

?و آنها هم که دستشان به قانون گذاری می رسد، می خواهند هر امر پسندیده ای را به یک قانون لازم الاجرا تبدیل کنند❗️

?اما به کار رفتن کلمه «معروف» و «منکر» به جای خیر و شر تا حدود زیادی مردم را در این امر مهم و تأثیر گذار راهنمایی کرده است.

?وقتی آنچه را که تنها خودت باور کرده ای به دیگران توصیه می کنی، باید ساعتها وقت صرف کنی تا قانعش کنی ؛

?اما وقتی او را به خصلتی دعوت می کنی که پسندیده بودن آن برایش روشن است، تنها یک تذکر کافی است که او را به آنچه که خود می دانسته اما فراموش کرده هدایت کند؛

?اما هدف و فایده این نوع امر و نهی چیست؟

♦️اگر نگاهی به قبل و آیات امر به معروف و نهی از منکر در قرآن بیندازیم، می بینیم که این آیات در میان مفاهیم وحدت ذکر شده است و می توان دریافت که هدف اصلی توصیه قرآن به امر به معروف و نهی از منکر حفظ وحدت میان مردم و دوری از تفرقه بوده است.

♦️از طرف دیگر به کار بردن واژه های «معروف» و «منکر» به جای خیر و شر پرده از این حقیقت برمی دارد که امر و نهی ها و توصیه ها باید ناظر به ارزشهای مشترک بشری باشند که هم برای همه شناخته شده اند و هم مایه اتحاد انسانها و دوری از تفرقه.

♦️و نکته مهم اینجاست که عمل خود آمران و پرهیز ناهیان نسبت به این ارزشهای مشترک بشری که همان ارزشهای فطری هستند، مهم ترین عامل در پذیرش دیگران و حفظ اتحاد میان انسانهاست.

۱۴۰۱/۱/۱۸

#آنچه_من_فهمیدم
@ensane_armani