هرچند که بسیاری از شبکه های مجازی از دوستان و آشنایان قدیمی و اقوام تشکیل می شو،د اما بسیاری از گروههایی که صرفاً بر اساس یک موضوع خاص شکل گرفته و علاقه مندان به موضوع گرد هم جمع شده اند، افرادی را در برمی گیرد که هیچ آشنایی با افکار و عقاید یکدیگر ندارند.

مثلاً اعضای یک گروه با موضوع شعر و ادب ممکن است عقاید دینی یا غیر دینی و یا گرایشهای سیاسی متفاوت داشته باشند.

اینجاست که گاهی گذاشتن یک شعر با گرایش سیاسی خاص، احساسات طرف مقابل را تکان می دهد و او را به پاسخی متقابل می کشاند و این درگیری گاه به دیگر اعضای گروه هم کشیده می شود و نهایتاً دو جبهه نبرد تشکیل می دهد و در نهایت گروهی که قرار بود فقط در شعر و ادب خلاصه شود صحنه درگیری و پیکار گرایشهای سیاسی می شود و  . . . در چنین مواردی بازهم باید از خاصیت ذخیره سازی پستها در شبکه های مجازی استفاده کنیم و نگاهی به پشت سرمان بیندازیم!

البته این بار نه تنها به پشت سرمان بلکه به ابتدای مسیرمان و تشکیل گروهمان! یادمان نرود که تشکیل این گروه بر اساس وحدت بود نه تفرقه!

قرار بود بر محور علاقه های مشترکمان دور هم جمع شویم و همه باهم از خواندن اشعار زیبا لذت ببریم اما . . .

قرار بود دوستان جدیدی پیدا کنیم و در جهت اهدافمان متحد شویم نه اینکه دوستان قبلی را هم از دست بدهیم!

حال در نظر بگیرید اگر این گروه به جای جمع شدن حول محور شعر و ادب، حول ارزشها و آرمانهای الهی و انسانی جمع شده باشد، وظیفه ما چقدر سنگین و دقت و توجه ما سرنوشت ساز است!

اینجاست که باید بپذیریم حتی در یک گروه با عقاید و آرمانهای مشترک هم ممکن است اختلاف نظرهای کوچک و بزرگی وجود داشته باشد و نباید اجازه دهیم که این لکه ها آیینه زلال وحدت و همدلی ما را تیره و تار کند.

بد نیست که گاه و بیگاه به یاد خودمان بیاوریم که چرا جمع شده ایم و چرا تصمیم به گفتگو گرفته ایم و به یاد خودمان بیاوریم که برای رسیدن به آرمانهای بزرگ چاره ای جز قربانی کردن اختلافات کوچک و (حتی بزرگ) نداریم!

البته اگر غرور و احساسات و هیجانات ما اجازه تعقل و اندیشه و تصمیم صحیح بدهد.

@ensane_armani