آرمان ما

یکی دیگه از ویژگیهای انسان کامل حقیقت خواهی و آرمانگرایی است.

یه مثال بزنم:

خیلی از ماها توی زندگیمون خیلی از کارها رو دوست نداریم انجام بدیم اما فکر می کنیم نمیشه!

مثلا خیلی جاها دلمون نمی خواد دروغ بگیم اما فکر می کنیم نمیشه

یادمه توی دوران نوجوانی  وقتی به بعضی کارهای بزرگترها ایراد می گرفتم و می گفتم اینجوری درست نیست، بهم می گفتن: 

  اینا که تو میگی مال تو کتابهاست مثل کتاب که نمیشه زندگی کرد!

  ولی راستشو بخواین من دوست داشتم مثل کتاب زندگی کنم! (البته توی خیلی موارد هم موفق شدم)

   حالا می خوام بگم برای انسان کامل، حقیقت، نشد نداره!

 یعنی انسان کامل حاضره از همه چیزش بگذره ولی یه قدم از حقیقت فاصله نگیره ! 

اگه عقل سلیم بهمون میگه دروغ بده مگر توی بعضی موارد خاص . . .

اگه اخلاق بهمون میگه باید در مقابل بی احترامی ها و توهینها و بدیهای دیگران خوبی کنیم . . .

اگه انسانیت بهمون میگه باید توی زندگی گذشت داشته باشیم . . .

و خیلی از چیزا . . .

در این صورت، دیگه،

نمیشه ، نمیتونم، کار من نیست،  اینا مال توی کتابهاست و . . . 

بهونه هاییه که فقط آرامش زندگی ما به هم میزنه. 

شاید اولش راحتمون کنه ولی میدونیم که اگه یه دروغ گفتیم، برای نگه داشتنش گاهی مجبوریم زمین و زمان رو به هم ببافیم تا لو نره! 

یعنی هم خودمون رو گول بزنیم هم مردم رو!

 پس بدونیم هیچ وقت آرامش ابدی رو فدای آسایش لحظه ای نکنیم!

@ensane_armani

در مورد حضرت فاطمه(س) دو مطلب را زیاد شنیده ایم:
یکی اینکه او را سبب خلقت پیامبر(ص) و امام علی(ع) و خلقت همه آسمانها دانسته اند. و دوم اینکه او اولین شهید ولایت بود!
حال کمی فکر کنیم:
آنکه همه آسمانها به خاطر او خلق شده، باید اولین شهید ولایت باشد!
یعنی به نوعی همه آفرینش فدای ولایت!
پس ولایت بیش از آنکه محدود در یک شخص باشد، حقیقتی است که خود «ولی ها» هم در راه آن قربانی شده اند.
پس ولایت تنها تبعیت از یک شخص نیست!
دل سپردن به یک آرمان است.
آرمانی که آفرینش همه موجودات برای آن انجام گرفته است و آن خدایی شدن انسان و مقام خلیفه اللهی اوست.
آرمانی که همه انبیاء برای آن مبعوث شدند و همه اولیای الهی در خدمت آن بوده اند. و ما پیروان اولیاء الهی تنها در صورتی ولایت حقیقی خواهیم داشت که نه تنها در گفتار و حتی نه در عمل و رفتار بلکه در آرمان و هدف پیرو اولیاء الهی برسیم.
چرا که اگر هر آرمان دیگری در دل داشته باشیم، تنها پوسته اعمال ما و الفاظ گفتار ما می تواند ولایت مدار باشد!

وقتی آرمانت در دنیا اسیر شده باشد،‌خاموش کردن شمع بیت المال تو را مقابل علی(ع) قرار می دهد و زبانت شعار اسلام سر می دهد!
وقتی روحت تشنه عافیت باشد، قرآن سر نیزه هم مستت می کند و آنقدر فریاد اسلام و قرآن سر می دهی که علی(ع) را به تسلیم وادار کنی!
وقتی جانت عزیزتر از آرمانت باشد، حسن(ع) را هم به صلح می فرستی و حسین(ع) به بهانه خروج از دین به بالای نیزه!
و ارزش نهایی تو را آرمانت می سازد،
یعنی :
همانی که در پی آنی!

@ensane_armani

یکی از ویژگیهای انسان کامل قضاوت درست و غیر عجولانه در مورد شرایط اطراف بخصوص آدمهاست.

در نظر بگیرین داریم رانندگی می کنیم، یه دفعه یه ماشین جلومون ترمز می کنه! 

بعضی هامون پیاده میشیم و داد سرش می کشیم، بعضی ها که یه کمی با کلاس ترن، پیاده نمیشن و خشم درونی رو با بد و بیراه گفتن داخل ماشین خالی می کنن در حدی که فقط بغل دستی شون می شنوه

اما واقعا کدوم یکی از ما نگرانش میشیم که شاید براش اتفاقی افتاده باشه! 

شاید ماشینش خاموش شده، 

  شاید حالش بد شده و یا . . . 

 انسان کامل از اونجایی که قلبش پر از عشق و محبت نسبت به آدمهاست، در چنین مواردی نه تنها عجولانه قضاوت نمی کنه، بلکه بهترین توجیه ممکن رو برای عمل طرف مقابل در نظر می گیره و حتی نگران اون میشه.

 حالا در نظر بگیرین اگه طرف واقعا تخلف کرده باشه و شما برین ازش احوالپرسی کنین و بفهمه نگرانش شدین، چقدر شرمنده میشه!

اما اگه واقعا مشکلی براش پیش اومده باشه و شما با دید متخلف بهش نگاه کنین، چقدر شما شرمنده میشین!

فکر می کنین کدوم بهتره؟!

@ensane_armani

یکی دیگه از ویژگیهای انسان کامل، هماهنگی قلب و زبان و عمله.

یعنی چی؟

خیلی از ماها، حرفهایی رو به به زبون میاریم که قلبمون باور نداره

کارهایی رو انجام میدیم که خودمون هم باور داریم درست نیست

توصیه ها و نصیحتهایی به دیگران می کنیم که خودمون عمل نمی کنیم.

اما چرا؟

چون پشت همه اینها انگیزه هایی وجود داره که اگه درست بهش فکر کنیم، خودمون هم خجالت می کشیم

مثلا برای اینکه خودمون رو پیش یکی جا کنیم، کلی براش چاپلوسی می کنیم در حالی که علاقه چندانی بهش نداریم

میدونیم دروغ گفتن بده اما اگه راستشو بگیم یه منفعتی رو از دست میدیم

یا اینکه گاهی وقتها یه نفر رو نصیحت می کنیم اما خودمون هم به نصیحتهای خودمون عمل نمی کنیم و . . .

همه اینها مال اینه که ارزش صداقت رو درک نمی کنیم.

نمی فهمیم صداقت روح ما چقدر ارزش داره و چقدر باعث آرامش ما میشه

اگه یادتون باشه توی مطلب آبروداری گفتیم که خود نشون دادن های غیر واقعی چطور آرامش ما رو به هم میزنه اما برای انسان کامل اونی که ارزش داره صداقتشه

صداقتی که هم مال قلبه هم مال زبانه و هم مال رفتار

یه بزرگی می گفت:

من قسم خوردم حرفی رو که باور ندارم به زبون نیارم

حالا فکر کنین چنین آدمی هیچ وقت دچارتناقض نمیشه، هیچ وقت نگران تبعات حرفهاش نیست.  

یه بزرگ دیگه می گفت:

کسی که برایش باورهایش زندگی کند. دچار تناقض نمی شود.

در نظر بگیرین چنین آدمی چقدر روح آرومی داره، چون دقیقا همون کاری رو انجام میده که باور داره درسته و و قتی این دوتا رو کنار هم بذاریم میشه هماهنگی قلب و زبان و رفتار! هرچند به نظر میاد با چنین روشی آدم ممکنه خیلی منافع رو از دست بده اما :

اولا اون آرامشی که بدست میاره ارزش از دست دادن هرچیزی رو داره

و ثانیا آدمهای بی صداقت هرچند اولش بتونن چیزهایی بدست بیارن اما خیلی زود بی صداقتی شون معلوم میشه و کسی بهشون اعتماد نمی کنه اما آدم صادق آخرش مورد اعتماد قرار می گیره.

@ensane_armani

یکی از ویژگیهای انسان کامل اینه که غرورش در حد صفره اما عزت نفس فوق العاده ای داره!

یعنی چی؟

آخه غرور و عزت نفس دو مقوله ایه که یکی موارد باهم اشتباه میشه، یعنی اونی که باید بره بالا، اشتباهاً پایین میاد و اونی که باید پایین بره اشتباهاً میاد بالا.

در مورد غرور توی بحثهای قبلی مثال زدم و گفتم که اونهایی که خیلی نازک نارنجی اند و خیلی زود از حرفهای مردم بهشون برمی خوره، غرورشون زیاده و به همین خاطر هم معمولاً ناراضیند و غصه دار.

اما اونایی که غرور خیلی کمی دارن یا اصلاً ندارن، از چنین چیزهایی ناراحت نمیشن و برای همینم شاد و راضی و آروم هستن.

اما حالا عزت نفس چیه؟

عزت نفس،‌یعنی اینکه ارزش انسانی ما از هرچیزی بالاتره و نباید در مقابل چیزهای کوچیک بشکنه.

اوایل بحثمون گفتیم که خدا همه دنیا رو برای ما خلق کرده و ما رو برای خودش.

پس اگه برای بدست آوردن هرچیزی توی دنیا خودمون رو شکستیم، در حقیقت یه چیز بزرگتر رو فدای یه چیز کوچیکتر کردیم و این یعنی ضرر!

یکی از چیزهایی که عزت آدم رو می شکنه درخواست از دیگران و اگه به مرحله خواهش و التماس برسه، دیگه خیلی شکننده است.

یه مثال بزنم:

شما توی اتاق دراز کشیدین و تشنه این از خواهرتون درخواست می کنین که براتون آب بیاره!

ممکنه با اولین درخواست این کار رو بکنه و ممکنه نیاز بشه چندبار ازش خواهش یا بهش التماس کنین!

اینجا شما عزت نفستون رو شکستین و در مقابلش یه لیوان آب گرفتین! می ارزه؟

اما اگه بلند میشدین و خودتون میاوردین چنین اتفاقی نمی افتاد فقط یه کمی با تنبلی مبارزه می کردین!

حالا مثال رو بیاریم کمی بالاتر:

وقتی برای حقوق چند میلیون بیشتر یا یه وام یا یه کار اداری ناچار میشیم به خواهش و التماس بیفتیم، باید بدونیم داریم ضرر می کنیم چون ارزش انسانی ما اونقدر بالاست که همه دنیا هم بهش نمیرسه!

یه بزرگی می گفت عزت آدم در اینه که از مردم بی نیاز باشه!

جالبه که یکی دیگه از ویژگیهای انسان کامل هم بی نیازی بود! یادتونه؟

پس انسان کامل از یه طرف غرورش در حد صفره و هیچ نیازی به احترام و رفتار خاص نداره و به طور کلی هیچ توقعی از مردم نداره و برای بدست آوردن چیزهایی کوچیک (حتی همه دنیا) به کسی التماس نمی کنه. یعنی به حق خودش قانعه!

@ensane_armani