دین برنامه زندگی است یا برنامه مرگ؟

یادم می آید در دوران دبستان شعری درباره قرآن داشتیم که می گفت:

قرآن که کتاب آسمانی ماست                        برنامه زندگانی ماست

وقتی هم دین را در کتابها برایمان تعریف می کردند، آن را نوعی برنامه زندگی برای سعادت دنیا و آخرت بشر تعریف می کردند.

اما امروز دین ما در دنیای ما چه تأثیری دارد؟ چقدر از دین برای سعادت دنیایمان استفاده کرده ایم.

اکثر توصیه های معلمان دینی و مبلغان ما هم یا دعوت به بهشت است یا رهایی از جهنم یا امید ثواب! (یعنی همه برای بعد از مرگ!)

پس سهم دنیا چه می شود؟ قسمت «برنامه زندگی»اش کجاست؟

یک ادعا:

دین ما طوری برنامه ریزی شده است که اگر (بنابر فرض محال) زندگی در همین دنیا خلاصه شود و آخرت و بهشت و جهنمی وجود نداشته باشد، عمل کننده به دین و انسان دین دار، خوشبخت ترین و سعادتمند ترین و لذت بخش ترین زندگی را خواهد داشت!

پذیرفتن این ادعا از روی تعبد کار آسانی است.

اما باور قلبی و پذیرفتن عقلی اش چندان هم ساده نیست!

برای اینکه دین برای امثال ما خلاصه شده در چند کلمه خاص که به دلیل شدت استعمال برای خود ما هم خسته کننده شده، ‌چه رسد که مستمعین و جوانان و نوجوانان

اگر به ما بگویند با شنیدن واژه «دین» و بدون فکر کردن، چند کلمه را که به ذهنتان خطور می کند، بنویسید، چه می نویسیم: نماز، حجاب و . . .

اما اگر از قالب این چند کلمه خاص بیرون بیاییم، و به مغز و حقیقت دین توجه کنیم، درمی یابیم که اغلب دستورات دین تأثیری شگفت انگیز در زندگی دنیای ما می گذارد و این نوشتار سعی دارد تا در آینده نزدیک برخی از آنها را در حد بضاعت و بر مبنای تجربه نویسنده بیان کند.

5. دنیای مجازی آیینه دنیای حقیقی

اگر درست دقت کنیم،‌این شبکه مجازی آیینه ای است از دنیای اطرافمان.

دنیایی که پر از جاذبه های گوناگون است که گاهی چشممان را خیره می کند و گاهی گوشمان را!

و آنقدر مشغول تفریح و سرگرمی می شویم که یادمان می رود برای چه وارد این دنیای حقیقی شده ایم؟!

و یا چشم باز می کنیم و می بینیم به سن 80 سالگی رسیدیم و دیگر مثل ناهار ظهر و امتحان فردا و کار ارباب رجوع قابل جبران نیست!

اما شبکه های مجازی فضای خوبی است برای تمرین زندگی در دنیای حقیقی!

رفتار ما در شبکه مجازی نشان دهنده اندیشه و تفکر و اخلاق ماست. اینجا دیگر جای آداب و شیرین زبانیهای ظاهری دیده نمی شود. زود باید برویم سر اصل مطلب!

اینجا دیگر کسی لباس و کفش و ماشین و لوازم خانه ما و میوه و شیرینی ما ر ا نمی بیند. و  باور کنید که امروز دنیای حقیقی هم همین است.

امروز دیگر عقل مردم به چشمشان نیست به قلب و فکرشان است.

و آن باور غلط را کسانی به ما آموختند که اندیشه کوتاهشان توان قانع کردن فکر ها را نداشت  واخلاق نامهربانشان نتوانست قلبها را تسخیر کند!

@ensane_armani

4. بهره گیری اخلاقی از شبکه های مجازی

حال که به هر دلیل استفاده از شبکه های مجازی را انتخاب کردیم، بد نیست که در کنار همه استفاده های درست و غلط و مفید و غیر مفید، آن را وسیله ای برای خودشناسی و حتی خودسازی قرار دهیم!

اما چگونه؟

این شبکه ها ماکتی از ارتباطات ما دنیای حقیقی، و اگر بتوانیم خود را در بوته آزمایش قرار دهیم و بسنجیم  می توانیم بفهمیم در دنیای حقیقی چگونه ایم و چگونه باید باشیم.

 فقط به شرطی که وقت و انرژی و فکرمان را بر روی رفتار خودمان متمرکز کنیم و سعی نکنیم رفتار دیگران را به چالش بکشیم و برتری خودمان را برای خودمان اثبات کنیم

بلکه در هر اتفاق و  پیش آمدی عکس العمل خودمان را محک بزنیم.

فراموش نکنیم که اینجا همه پستها و حرفهای ما ذخیره می شود و می توانیم به نگاه به آنها آنچه در حالت خشم و شادی و غم گفته ایم مشاهده کنیم!

@ensane_armani

3. ارزیابی هدف

کمی به عقب برمی گردیم تا  هدفمان را از کاربرد شبکه های مجازی پیدا کنیم؛

و بعد ارزش هدفمان را تعیین کنیم؛ و به میزان ارزشی که هدف برایمان دارد، برایش وقت و انرژی صرف کنیم نه بیشتر!

اگر می خواهیم تفریح کنیم به اندازه تفریح وقت صرف کنیم و اگر می خواهیم جهاد کنیم، جان و مال و وقتمان را فدا کنیم.

مثل بچه ای می مانیم که یک چاقوی برّنده در اختیار دارد و می داند خیلی تیز است.

اما نمی داند می خواهد با آن چکار کند؟

گاهی به جای توپ شوتش می کند گاهی دست عروسکش را می برد اگر عصبانی اش کنند از شدت خشم پرتابش می کند و . . .

اما بزرگترها وقتی می خواهند چاقو بخرند، باید بدانند چاقو را برای چه می خواهند: بریدن پنیر، کندن پوست میوه، تکه کردن گوشت، شکستن استخوان و یا تهدید به قتل؟!!

اینجاست که گاهی به قصد تفریح و سرگرمی به سراغ شبکه مجازی می رویم و بعد چشممان را بازی می کنیم و می بینیم امتحان فردایمان و ناهار ظهرمان و کار ارباب رجوعمان و همسر و فرزند و پدر و مادرمان را فدای این تفریح کردیم!

و اینجاست که یک دستگاه کوچک چند سانتیمتری قادر خواهد بود ما را در خود هضم کند!

و ما مات و مبهوت می مانیم و نمی دانیم که از کجا ضربه خورده ایم! 

گاهی هرچه فریاد داریم بر سر این گوشی مظلوم چند سانتیمتری می کشیم!

و گاهی هم ماجرا را سیاسی می کنیم و هرچه فریاد داریم بر سر آمریکا و سازندگان این شبکه ها می کشیم!

غافل از اینکه انسان موجودی مختار و صاحب اراده است! 

و این گوشی چند سانتیمتری هرگز نمی تواند بدون سرانگشت اراده ما روشن شود و هرزمان اراده کنیم با فشار یک دکمه خاموش می شود!!!

@ensane_armani

2. پیامد شبکه های مجازی

حداقل پیامد اینها اتلاف وقت و صرف انرژی جسمی و روحی و بعد هم دور شدن دلها از یکدیگر و . . .

بعد هم همه مان فریاد می زنیم که :

فضای مجازی ما از هم دور می کند، به خانواده ها آسیب می زند، اعتیاد آور است وقت مان بیهوده تلف می شود، از کار و زندگی می افتیم، دارد جانشین همدلی ها و مهربانی ها می شود و . . .

و جالب است که باز سنگر را حفظ می کنیم و همین فریادها را هم در همین شبکه های مجازی منتشر می کنیم!!!

بعضیهایمان هم معتقدیم باید بمانیم و از ارزشهایمان دفاع کنیم،‌اما فایده ماندن ما دفاع از ارزشها نمی شود بلکه هجمه به آنهایی می شود که ارزشهایشان را نمی پسندیم (یعنی جدال با آدمها و نه دفاع از حقانیت ارزش ها)

آخرش هم اعصابمان خرد می شود اما فکر می کنیم داریم جهاد می کنیم!

بعضیهایمان هم که کمی به خود می آییم اولین راه حلی که به ذهنمان می رسد، پاک کردن صورت مسأله است یعنی خروج از همه شبکه های مجازی!

اما . . .

بهترین راه همیشه آسانترین راه نیست!

گاهی باید به فکر ستیز بود نه گریز!

@ensane_armani

1.هدف از شبکه های مجازی

هدف ما از شبکه های مجازی برای چیست؟

ارتباط با دوستان قدیمی؟

خنده و سرگرمی و تفریح؟

تبادل اطلاعات؟

بیایید نگاهی به این فضا بیندازیم:

چه مطالبی منتشر می شود؟

جوکهای خنده دار، دانستیهای بهداشتی و پزشکی و سلامت، عکسها و فیلمهای جذاب و گاهی  . . .

مطالب سیاسی پر حاشیه، اخبار و اطلاعات حیرت انگیز، جملات بزرگان و دانشمندان، مطالب دینی و مذهبی و . . .

 اما :

جوکها گاهی سالم و خنده دار است و گاهی . . .

گاهی بازی با اقوام ترک و لر و عرب و . . . برای به هم خندیدن ( و نه باهم خندیدن) دانستنیهای پزشکی و سلامت گاهی هیچ منبع معتبری ندارد!

عکسها و فیلمها گاهی سالم و شادی بخش است و گاهی . . .

گاهی فقط برای خنده مونتاژ می شود و گاهی برای تمسخر و هتک حرمت یک انسان! 

مطالب سیاسی پر حاشیه گاهی بحث بر سر خبری است که اصلاً معلوم نیست اتفاق افتاده باشد!

گاهی ابزاری است برای کوبیدن حزب مقابل، یا تخلیه خشم و عقده ای که در فضای حقیقی قابل تخلیه نیست!

جملات بزرگان هم که گاهی هیچ منبع معتبری ندارد و گاه یک جمله را از قول سه نفر نقل می کنند!

مطالب دینی و مذهبی هم گاهی فتوای من درآوردی است گاهی وعده پاداش و عذاب من درآوردی  برای کپی مطالب من درآوردی تر!

و گاه وسیله ای برای کوبیدن آنهایی که ارزشهایشان را نمی پسندیم!

(به بهانه دفاع از ارزشها)

و . . .

ادامه دارد . . .

@ensane_armani