دین برنامه زندگی است یا برنامه مرگ؟
یادم می آید در دوران دبستان شعری درباره قرآن داشتیم که می گفت:
قرآن که کتاب آسمانی ماست برنامه زندگانی ماست
وقتی هم دین را در کتابها برایمان تعریف می کردند، آن را نوعی برنامه زندگی برای سعادت دنیا و آخرت بشر تعریف می کردند.
اما امروز دین ما در دنیای ما چه تأثیری دارد؟ چقدر از دین برای سعادت دنیایمان استفاده کرده ایم.
اکثر توصیه های معلمان دینی و مبلغان ما هم یا دعوت به بهشت است یا رهایی از جهنم یا امید ثواب! (یعنی همه برای بعد از مرگ!)
پس سهم دنیا چه می شود؟ قسمت «برنامه زندگی»اش کجاست؟
یک ادعا:
دین ما طوری برنامه ریزی شده است که اگر (بنابر فرض محال) زندگی در همین دنیا خلاصه شود و آخرت و بهشت و جهنمی وجود نداشته باشد، عمل کننده به دین و انسان دین دار، خوشبخت ترین و سعادتمند ترین و لذت بخش ترین زندگی را خواهد داشت!
پذیرفتن این ادعا از روی تعبد کار آسانی است.
اما باور قلبی و پذیرفتن عقلی اش چندان هم ساده نیست!
برای اینکه دین برای امثال ما خلاصه شده در چند کلمه خاص که به دلیل شدت استعمال برای خود ما هم خسته کننده شده، چه رسد که مستمعین و جوانان و نوجوانان
اگر به ما بگویند با شنیدن واژه «دین» و بدون فکر کردن، چند کلمه را که به ذهنتان خطور می کند، بنویسید، چه می نویسیم: نماز، حجاب و . . .
اما اگر از قالب این چند کلمه خاص بیرون بیاییم، و به مغز و حقیقت دین توجه کنیم، درمی یابیم که اغلب دستورات دین تأثیری شگفت انگیز در زندگی دنیای ما می گذارد و این نوشتار سعی دارد تا در آینده نزدیک برخی از آنها را در حد بضاعت و بر مبنای تجربه نویسنده بیان کند.
7. تمرین ایثار در شبکه های مجازی
پنجشنبه 95/12/05
فضای مجازی تمرینی است برای تمرین ایثار و از خود گذشتگی!
آن لحظه ای که یک فیلم جذاب برایت رسیده و دلت برای دیدنش پر می کشد اما مادربزرگ پیرت می خواهد برایت درد دل کند!
اینجاست که عقل و وجدانت حکم می کند که گوشی را کنار بگذاری و حتی صدایش را ببندی و همه فکر و حواس و قلبت را به پیرزنی بسپاری که می خواهد داستان دوران جوانی اش را برایت تعریف کند و تو مشتاقانه گوش کنی!
آن لحظه ای که خسته از سر کار به خانه می رسی و کلی پیام ناخوانده داری اما همسرت به توجه و محبت تو نیاز دارد و باید در کنارش بنشینی!
آن لحظه ای که کلی کار عقب مانده داری اما یک دوست مجازی نیاز دارد تا با تو درد دل کند و می دانی که با نوشتن چند کلمه آرامش بخش بر روی صفحه گوشی می توانی آرامَش کنی، اینجاست که وجدانت آرام نمی گیرد که او رها کنی به کارهای خودت برسی!
اینجاست که گاه بر سر دوراهی می مانی!
لذت یا وظیفه؟
خودم یا دیگران؟
کارهای عقب مانده شخصی یا رسیدگی به همنوع؟
آن لحظه ای که بحث در یک فضای مجازی تو را به چالش می کشد و تو می توانی با هجوم به طرف مقابل نظرت را اثبات کنی، اما وجدانت اجازه نمی دهد دل انسانی را بشکنی!
و بی خیال بحث می شوی!
@ensane_armani
6. تمرین اراده در شبکه های مجازی
چهارشنبه 95/12/04
شبکه مجازی فضایی است برای تمرین اراده و غلبه عقل و وجدان بر هوس!
آن لحظه ای که یک خبر داغ سیاسی رسیده و دارد فکرت را می خورد اما ارباب رجوع منتظر مهر و امضای نامه اش است!
آن لحظه ای که دوستان قدیمی ات باهم چت می کنند و خاطرات دوران مدرسه را مرور می کنند اما فکر و حواس تو باید در آشپزخانه باشد تا غذای ظهر همسر و فرزندت را فراهم کنی.
آن لحظه ای که بحث سیاسی در یک گروه داغ شده و تو کلی حرف برای گفتن داری اما باید برای امتحان فردا آماده شوی!
اینجاست که شبکه مجازی تمرینی می شود برای ترک لذت زود گذر در مقابل مصلحت آینده اینجاست که می توانی یاد بگیری که هرچه دلت خواست، هرچه هوس کردی، و هرچه برایت لذت داشت انجام شدنی نیست
فضای مجازی ماکتی است از دنیای حقیقی که گاهی فاصله بین عمل و نتیجه را کوتاه می کند!
همان که در دنیای حقیقی به دلیل طولانی بودنش درک نمی شود!
در فضای مجازی گاهی شرکت در بحث امشب امتحان فردا را خراب می کند و تو نتیجه اش را می بینی!
اما گاهی لذت گفتگو و ارتباط در دنیای حقیقی می تواند زندگی ده سال آینده تو را ویران کند چیزی که الان قادر به دیدن آن نیستی!
و شاید اگر شبکه مجازی نبود امکان چنین تمرینی برای اراده هم وجود نداشت!
@ensane_armani
5. دنیای مجازی آیینه دنیای حقیقی
چهارشنبه 95/12/04
اگر درست دقت کنیم،این شبکه مجازی آیینه ای است از دنیای اطرافمان.
دنیایی که پر از جاذبه های گوناگون است که گاهی چشممان را خیره می کند و گاهی گوشمان را!
و آنقدر مشغول تفریح و سرگرمی می شویم که یادمان می رود برای چه وارد این دنیای حقیقی شده ایم؟!
و یا چشم باز می کنیم و می بینیم به سن 80 سالگی رسیدیم و دیگر مثل ناهار ظهر و امتحان فردا و کار ارباب رجوع قابل جبران نیست!
اما شبکه های مجازی فضای خوبی است برای تمرین زندگی در دنیای حقیقی!
رفتار ما در شبکه مجازی نشان دهنده اندیشه و تفکر و اخلاق ماست. اینجا دیگر جای آداب و شیرین زبانیهای ظاهری دیده نمی شود. زود باید برویم سر اصل مطلب!
اینجا دیگر کسی لباس و کفش و ماشین و لوازم خانه ما و میوه و شیرینی ما ر ا نمی بیند. و باور کنید که امروز دنیای حقیقی هم همین است.
امروز دیگر عقل مردم به چشمشان نیست به قلب و فکرشان است.
و آن باور غلط را کسانی به ما آموختند که اندیشه کوتاهشان توان قانع کردن فکر ها را نداشت واخلاق نامهربانشان نتوانست قلبها را تسخیر کند!
@ensane_armani
4. بهره گیری اخلاقی از شبکه های مجازی
چهارشنبه 95/12/04
حال که به هر دلیل استفاده از شبکه های مجازی را انتخاب کردیم، بد نیست که در کنار همه استفاده های درست و غلط و مفید و غیر مفید، آن را وسیله ای برای خودشناسی و حتی خودسازی قرار دهیم!
اما چگونه؟
این شبکه ها ماکتی از ارتباطات ما دنیای حقیقی، و اگر بتوانیم خود را در بوته آزمایش قرار دهیم و بسنجیم می توانیم بفهمیم در دنیای حقیقی چگونه ایم و چگونه باید باشیم.
فقط به شرطی که وقت و انرژی و فکرمان را بر روی رفتار خودمان متمرکز کنیم و سعی نکنیم رفتار دیگران را به چالش بکشیم و برتری خودمان را برای خودمان اثبات کنیم
بلکه در هر اتفاق و پیش آمدی عکس العمل خودمان را محک بزنیم.
فراموش نکنیم که اینجا همه پستها و حرفهای ما ذخیره می شود و می توانیم به نگاه به آنها آنچه در حالت خشم و شادی و غم گفته ایم مشاهده کنیم!
@ensane_armani
3. ارزیابی هدف
دوشنبه 95/12/02
کمی به عقب برمی گردیم تا هدفمان را از کاربرد شبکه های مجازی پیدا کنیم؛
و بعد ارزش هدفمان را تعیین کنیم؛ و به میزان ارزشی که هدف برایمان دارد، برایش وقت و انرژی صرف کنیم نه بیشتر!
اگر می خواهیم تفریح کنیم به اندازه تفریح وقت صرف کنیم و اگر می خواهیم جهاد کنیم، جان و مال و وقتمان را فدا کنیم.
مثل بچه ای می مانیم که یک چاقوی برّنده در اختیار دارد و می داند خیلی تیز است.
اما نمی داند می خواهد با آن چکار کند؟
گاهی به جای توپ شوتش می کند گاهی دست عروسکش را می برد اگر عصبانی اش کنند از شدت خشم پرتابش می کند و . . .
اما بزرگترها وقتی می خواهند چاقو بخرند، باید بدانند چاقو را برای چه می خواهند: بریدن پنیر، کندن پوست میوه، تکه کردن گوشت، شکستن استخوان و یا تهدید به قتل؟!!
اینجاست که گاهی به قصد تفریح و سرگرمی به سراغ شبکه مجازی می رویم و بعد چشممان را بازی می کنیم و می بینیم امتحان فردایمان و ناهار ظهرمان و کار ارباب رجوعمان و همسر و فرزند و پدر و مادرمان را فدای این تفریح کردیم!
و اینجاست که یک دستگاه کوچک چند سانتیمتری قادر خواهد بود ما را در خود هضم کند!
و ما مات و مبهوت می مانیم و نمی دانیم که از کجا ضربه خورده ایم!
گاهی هرچه فریاد داریم بر سر این گوشی مظلوم چند سانتیمتری می کشیم!
و گاهی هم ماجرا را سیاسی می کنیم و هرچه فریاد داریم بر سر آمریکا و سازندگان این شبکه ها می کشیم!
غافل از اینکه انسان موجودی مختار و صاحب اراده است!
و این گوشی چند سانتیمتری هرگز نمی تواند بدون سرانگشت اراده ما روشن شود و هرزمان اراده کنیم با فشار یک دکمه خاموش می شود!!!
@ensane_armani