آرمان ما

✍️انگار ظاهرش با باطنش تطابق ندارد.

♦️به ظاهر راههایی را نشانت می دهد تا برای بدست آوردنش طی کنی اما وقتی همه مسیر را گذراندی می بینی که از او خبری نیست.

🔹وقتی به جلو صحنه نمایش نگاه می کنی خانه ای مجلل می بینی با راننده ای که با تعظیم در خودرو را باز می کند و کارمندانی که دست به سینه می ایستند تا اوامر جناب رئیس را اطاعت کنند!

🔹اما وقتی پرده را کنار می زنی و قلب تک تک این نوکران نقاب زده را می نگری، قلبهایی پر از خشم و نفرت و آزردگی می بینی که همه از روی ناچاری سرخم کرده اند و آرزو دارند تا حادثه ای رخ دهد و آنان را از شر این رئیس نجات دهد.

🔹اگر عزت را در دستهای بر سینه و گردنهای خم شده جستجو کنی، راهش روشن است. کافی است چشمت را بر روی عدل و صداقت و حقوق آدمها ببندی تا پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کنی و به بالای نردبان برسی.

🔹اما اگر آن را در قلبهای پر از عشق و محبت و چشمهای آکنده از شوق طلب کنی راهش دشوار است. باید صادقانه زندگی کنی، بی توقع خدمت کنی و خالصانه عشق بورزی تا شاید بتوانی خود را به پایین ترین پله نردبان برسانی.

♦️اما ماجرا اینجاست که این نردبان افتادنی است و هرکس که بالاتر نشست، استخوانش سخت تر خواهد شکست.

♦️و چه زیباست سخن امام حسن عسکری(ع) که فرمود:

💠هیچ عزیزی حق را ترک نکند، جز اینکه خوار شود و هیچ ذلیلی به حق نمی رود جز اینکه عزیز شود.

🌺میلادش مبارک🌺

۱۴۰۴/۷/۸

@ensane_armani

✍️وقتی بی هدف در خیابانها قدم می زنی و به فروشگاهها نگاه می کنی، هر کالای جذاب و پر زرق و برقی می تواند چشم تو را خیره کند و باعث شود که میلیونها تومان برایش هزینه کنی.

🔺اما وقتی برای هدف یک کالای خاص به مغازه ها نگاه کنی تا ملاکها و معیارهای خاص خودت را پیدا نکنی وارد مغازه نمی شوی و تنها وقتی برای خرید اقدام می کنی که گمشده خود را در میان اجناس بازار بیابی و در چنین شرایطی است
که حاضر می شوی آن را حتی با پرداخت هزینه گزاف هم بدست آوری.

👈ماجرای زندگی ما هم همین است.

🔻وقتی هدف و گمشده ای نداشته باشیم، کارهای گوناگونی انجام می دهیم و در نهایت دوباره به سرجای اولمان می گردیم و همان چرخه افقی سابق را تکرار می کنیم.

🔻درست مثل کسی که دور یک میدان می چرخد و آخر هم به سر جای خود می رسد اما هر بار خسته تر و فرسوده تر.

🔻چنین افرادی همیشه ناراضی اند، از رفتار آدمها می نالند و همیشه از روزگار شکوه دارند و گاه حتی با خداوند هم بر سر اصل آفرینش خود دعوا می کنند!

🔺اما وقتی هدف و گمشده داشته باشیم، در اشتباهات، هم با نقاط ضعفمان آشنا می شویم و از هر حادثه ای حکمتی درس آموز می گیریم و به هدف نزدیکتر می شویم.

🔺این بار گویی در یک مسیر مارپیچ حرکت می کنیم. هرچند روزهایمان به ظاهر شبیه هم است اما در مسیر صعود به سمت قله هستیم و هر سال در ارتفاعی بالاتر قرار می گیریم.

🔺چنین آدمهایی هرچند از تلاش روزمره خسته شوند اما مشکلات زندگی را به سان هزینه ای می بینند که برای یافتن یک داروی شفابخش به دست می آورند.

👈و این داستان مولوی و شمس است

♦️مولوی تا قبل از ملاقات با شمس شاگردان و مریدان بسیار داشت اما ملاقات با شمس گویی جرقه ای در وجود او ایجاد کرد که گمشده اش را یافت و حاضر شد همه سرمایه اش را در راه این حقیقت گمشده هزینه کند

🌺روحش شاد و یادش گرامی باد🌺

☀️نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد
گریه‌های جمله عالم در وصالش خنده شد

☀️یاد آن کس کن که چون خوبی او رویی نمود
حسن‌های جمله عالم حسن او را بنده شد

☀️ای خنک جانی که لطف شمس تبریزی بیافت
برگذشت از نه فلک بر لامکان باشنده شد

۱۴۰۴/۷/۷

@ensane_armani

✍️وقتی ماجرای حمله آمریکا به عراق را مرور می کنیم، برایمان خنده دار است که آمریکا بخواهد با حمله به عراق و کشتن مردم دموکراسی را برای آنها به ارمغان آورد.

📗اما یادمان رفته که فتوای شرعی بزرگان خودمان هم برای ادامه جنگ ایران و عراق پس از فتح خرمشهر هم چیزی شبیه همین بود.

📕رزمندگان ما بر اساس یک فتوای شرعی جنگیدند و کشته شدند تا جایی که دیگر رمقی برای ادامه نداشتند و ناچار به صلح شدند.

📘اما فتوادهندگان فراموش کرده بود که نگاهی به اخبار و سخنان بیگانگان در آن روزها بیندازند و ببینند که در کدام زمین مشغول مبارزه با هم کیشان خود هستند:

▪️پروفسور برنارد رایش در مقاله اسرائیل و جنگ ایران و عراق می‌نویسد: «بهره اصلیِ اسرائیل از جنگ ایران و عراق آن بود که این دو قدرت منطقه‌ای که هر دو دشمن اسرائیل محسوب می‌شدند، علیه یکدیگر وارد جنگ شدند و فرصت استراحتی برای اسرائیل فراهم شد.»

▪️نماینده وقتِ قطر در سازمان ملل، درباره‌ی موضع آمریکا و شوروی در جنگ می‌نویسد: « این دو ابرقدرت، به رغم تاکیدهایی که بر خلاف آن داشتند، از تداوم جنگ و طولانی شدن آن، مادام که هیچ‌یک از طرفین نتواند بر دیگری غلبه داشته باشد، احساس رضایت می‌کردند.»

▪️یکی از دیپلمات‌های ایران در سازمان ملل می گوید:
«دی‌ماه ۶۶ نماینده آلمان به من گفت که شما الان دست بالا را دارید، ولی امسال سال شکست شما در جنگ است. قبل از این‌که شکست بخورید قطعنامه را بپذیرید.»

▪️چندماه بعد سخن نماینده آلمان در سازمان ملل به واقعیت پیوست و در بهار ۶۷ ایران شکست‌های پی‌در‌پی و سختی را در جبهه‌های جنگ تجربه کرد.

▪️فاو، شلمچه، جزایر مجنون را که در عملیات‌های سخت و طولانی‌مدت در چند سال گرفته بود در عملیات‌های سریع دشمن در عرض چند ماه از دست داد و با سخت شدن و زجرآور شدن جنگ، قطعنامه۵۹۸ را پذیرفت.

🔴به راستی :

🔺سودهای سرشار بسیاری از کشورها و شرکت‌های بین‌المللیِ فروش سلاح و منافع بسیاری که در حاشیه جنگ‌ها وجود دارد، تا چه حد در ادامه جنگ تاثیر داشت؟

🔺مقامات ایرانی به‌ویژه مسئولان وزارت خارجه تا چه حد به انگیزه⁦ اصلی ابرقدرت‌ها و کشورهایی که منافعشان در طولانی شدن جنگ بود پی بردند؟

🔴آیا ممکن است گاه بازی خورده باشیم و در زمین ابرقدرت‌ها بازی کرده باشیم؟

(برگرفته از نکته های تاریخی جعفر شیرعلی نیا)

۱۴۰۴/۶/۳۰

@ensane_armani

✍️به برخی اشعار شهریار که نگاه می کنیم نوعی پشیمانی، حسرت و افسوس را می بینیم:

🔹چه زمانی که پس از سالها از معشوق قدیمی خود گله می کند و می گوید:

▪️آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
▪️ بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا

🔹و چه آن هنگام که جوانی خود را هدر رفته می داند و می گوید:

▪️جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
▪️نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را
▪️کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم
▪️به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

🔹هر چند این موضوع را می توان مربوط به شرایط خاص زندگی او دانست؛ اما به نظر می رسد که این مسأله می تواند داستان زندگی و آینده عمر تک تک ما باشد.

🔴آن هنگام که از نظریه هایی سر سختانه جانبداری می کنیم و زمانی به باطل بودن آنها پی می بریم که عمر و جوانی خود را در راه آنها هدر داده ایم.

🔴و آن هنگام که بتهایی را در زندگی می پرستیم و زمانی متوجه تو خالی بودن آنها می شویم که جمع کثیری را به تبعیت آنان دعوت کرده بودیم.

👈و شاید بتوان گفت که پیام عقلانی این اشعار شهریار می تواند گزینش معقولانه و تبعیت عاقلانه از افراد و باورها باشد.

🌺روحش شاد و یادش گرامی باد🌺

۱۴۰۴/۶/۲۶

@ensane_armani

✍️آورنده اند که ابوریحان بیرونی در بستر بیماری، واپسین لحظات زندگی را می گذرانید. دوستی دانشمند بر بالین وی حاضر آمد و با اندوهی بسیار، دست نوازش بر سر و رویش کشید. ابوریحان از دوستش درخواست کرد که یک مسأله علمی را برایش بگوید.
▪️دوستش گفت : اکنون چه جای این پرسش است؟
ابوریحان پاسخ داد: این مسأله را بدانم و بمیرم بهتر است یا نادانسته و جاهل در گذرم.

🔹شاید این داستان برای دنیای امروز که علم را برای مدرک طلب می کنند و مدرک را برای شغل و شغل را برای ثروت، کمی عجیب به نظر بیاید.

🔹ابوریحان مسأله ای پرسید که نه قرار است بابتش مورد پرسش قرار گیرد و نه امتحان بدهد و نه بابت دانستن آن شغل و درآمدی بدست آورد. حتی در شرایطی که می دانست چند ساعتی از عمرش بیشتر باقی نمانده است.

🔹اما وقتی به ویژگی های فطری بشر نگاه کنیم می بینیم که صرف مسأله دانستن و فهمیدن لذتی دارد که با بسیاری از شیرینی های دیگر قابل مقایسه نیست.

🔹و خود این لذت و نیاز به دانستن می تواند باعث شود که امثال ابوریحان رنج سفر را بپذیرند سختیها را به جان بخرند و حتی در آخرین لحظات عمر به دنبال دانستن و فهمیدن باشند.

🌺روحش شاد و یادش گرامی باد🌺

۱۴۰۴/۶/۱۳

@ensane_armani