بعد از ماجرای صلح امام حسن(ع) و واقعه کربلا(ع) امامان به شدت تحت فشار حکام جور قرار داشتند به طوری که در زمان امام حسن عسکری(ع) حتی زنده ماندن امام عصر(عج) برایشان هزینه داشت به طوری که تصمیم داشتند قبل از به دنیا آمدن امام ایشان را به قتل برسانند.

و جالب است که همین عامل منجر به غیبت امام عصر(عج) شد و این غیبت سالها به طول انجامید!

دعوای بر سر مدیریت جامعه بعد از غیبت امام هم ادامه داشت:

در طول این سالها حاکمان زیادی حکومت کردند برخی بهره ای عدالت داشتند اما اکثراً تنها به قدرت می اندیشیدند.

در این میان عالمان دینی که وظیفه رشد و هدایت مردم را به عهده داشتند و پس از امامان معصوم محل رجوع مردم بودند، هریک بسته به قدرت و نفوذ سیاسی خود و شرایط جامعه و حاکمیت با این حاکمان برخورد داشتند:

برخی کاملاً تسلط داشتند تا آنجا که می توانستند دستورات حاکمان را تغییر دهند

برخی تنها به اعتراض بی ثمر اکتفا می کردند و اعتراضات بسیاری از آنان به زندان و تبعید و نهایتاً شهادت منجر می شد

و گروهی هم راه سکوت و تقیه را پی می گرفتند

اما در طول تاریخ هیچ یک موفق نشدند که حاکم وقت را کنار بگذارند و خود مدیریت جامعه را در دست بگیرند!