حداقل پیامد اینها اتلاف وقت و صرف انرژی جسمی و روحی و بعد هم دور شدن دلها از یکدیگر و . . .

بعد هم همه مان فریاد می زنیم که :

فضای مجازی ما از هم دور می کند، به خانواده ها آسیب می زند، اعتیاد آور است وقت مان بیهوده تلف می شود، از کار و زندگی می افتیم، دارد جانشین همدلی ها و مهربانی ها می شود و . . .

و جالب است که باز سنگر را حفظ می کنیم و همین فریادها را هم در همین شبکه های مجازی منتشر می کنیم!!!

بعضیهایمان هم معتقدیم باید بمانیم و از ارزشهایمان دفاع کنیم،‌اما فایده ماندن ما دفاع از ارزشها نمی شود بلکه هجمه به آنهایی می شود که ارزشهایشان را نمی پسندیم (یعنی جدال با آدمها و نه دفاع از حقانیت ارزش ها)

آخرش هم اعصابمان خرد می شود اما فکر می کنیم داریم جهاد می کنیم!

بعضیهایمان هم که کمی به خود می آییم اولین راه حلی که به ذهنمان می رسد، پاک کردن صورت مسأله است یعنی خروج از همه شبکه های مجازی!

اما . . .

بهترین راه همیشه آسانترین راه نیست!

گاهی باید به فکر ستیز بود نه گریز!

@ensane_armani