✍️آن روزها که مردم از ظلم و ستم حکومت خسته شده بودند و برای سقوط نظام شاهنشاهی قیام کردند، برایشان واضح و مبرهن بود که این نظام را نمی خواهند و خواستار وضعیتی دیگر هستند.

♦️آنها در این که چه چیزی را نمی خواهند، متفق و هم نظر بودند؛ اما بعدها بر سر نظام و حکومت جایگزین اختلاف نظر به وجود آمد.

🔹آنان که به فرمان رهبر قیام کرده بودند، همه آرمانها و آرزوهایشان را در واژه ای به نام «اسلام» جستجو می کردند که حاکم شود و دنیا و آخرت آنان را آباد کند.

🔹آن روزها قرار بود «اسلام» هم رفاه و آزادی و عدالت و پیشرفت بیاورد و هم «معنویت» و «ایمان» و «پاکدامنی» و «اخلاق».

🔹و بدیهی بود که چنین رویایی آنقدر جاذبه و زیبایی خواهد داشت که مردم را به خیابانها بکشاند، جانها فدا کند و سختیها را به جان بخرد؛ به امید حاکم شدن موجودی رویایی به نام «اسلام»!

👈اما امروز:
🔸بیش از چهل سال از آن روزها می گذرد و مردم هر روز ناراضی تر از دیروزند؛ مردم امروز خسته از ظلم و فقر و بی عدالتی و فریب و نیرنگ و دروغ و فساد و بداخلاقی اند؛ آن هم با وجود حکومتی که هنوز هم نام اسلام را دارد و هنوز از آرمانهای انقلاب سخن می گوید!

◾️اشکال کجا بود؟ ️آیا مردم اشتباه کرده بودند؟
هرگز!

🔴همه این رخدادهای ناخوشایند از فهم واژه ای به نام «اسلام» سرچشمه گرفته بود:

♦️واژه ای که در مقام شعار و شور و احساسات بیانگر آزادی و عدالت و رفاه و پیشرفت است؛ اما در هنگام اجرا تنها در رساله های عملیه و مساجد و حجاب بانوان و اطاعت از حاکمان خلاصه می شود و همه ظلم ها و بی عدالتی ها و بی اخلاقی ها را هم با همین عنوان توجیه می کند!

🔴مردم امروز باز هم در این که این وضعیت را نمی خواهند هم نظرند و به دنبال ایجاد تغییرات گسترده و عمیق و یافتن جایگزینی مناسب هستند؛ به گونه ای که حقیقتاً ۲۲ بهمن مبارک باشد.

🔹به امید محقق شدن همه آرزوهای ملت ایران🔹

۱۴۰۳/۱۱/۲۱