ویران کردن بخشندگی

ویران کردن بخشندگی

✍️گاهی وقتها آدم پیش خودش برای خودش کلاس می گذارد! یعنی تلاش می کند که در مقابل خودش از خودش دفاع کند! تا خودش پیش خودش ضایع نشود!

🔹وقتی میان تو و دوستی که خدمت بسیاری به او کرده ای رنجشی پیش می آید، عذاب وجدان می کشی و دلت نا آرام است؛ اما غرورت اجازه نمی دهی که قدم پیش گذاری و با یک عذرخواهی ساده ماجرا را ختم به خیر کنی.

🔹تلاش می کنی تا با برشمردن یک یک خدماتی که به او داده ای دست برتر را نگه داری.

🔹و یا اگر تمایل به رویارویی با او نداری، در درون خود می نشینی و یک یک احسانهایت به او را برمی شمری تا خود را از اندوه عذاب وجدان برهانی.

🔸و اینجاست که لحظه لحظه فاصله خود را با او بیشتر می کنی و دوستی را کم رنگ تر؛ بعلاوه اینکه بخشندگی و احسان خود را هم تباه کرده ای!

♦️شاید دوست قدر احسانهای تو را نشناسد اما بخشندگی مانند آجرهایی است که عمارت شخصیت تو را می سازد و برشمردن اینگونه، آنها را ویران می کند.

و امام حسن(ع) چه زیبا فرموده است:

💠«هر كس احسان هاى خود را برشمرد، بخشندگى خود را تباه كرده است».

🌺میلادش مبارک🌺

۱۴۰۳/۱۲/۲۶

@ensane_armani

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.