ولایت یادآور دو مفهوم است: محبت و مدیریت.
و این دو وقتی یکی می شود، که بدانیم مدیریت زندگی ما همیشه به دست محبوب است!
محبوب، ساختنی نیست، یافتنی است. آن که جاهای خالی قلبت را پر می کند، آن که چشمت همیشه به دنبال اوست و در آرزوی بدست آوردنش بال و پر می زنی، محبوب توست. چه خدایت باشد و امامت و چه لباس و غذای مورد علاقه ات، در نهایت زندگی ات را او اداره می کند!
وقتی چشمت مثل ماه فقط به دور زمین می گردد، یا مثل زمین فقط به دور خودت می چرخی، اوضاع زندگی ات فقط در حد شبانه روز است: هر روز مثل هم! هرچه هم بیدار شوی و به جنب و جوش بپردازی باز شب می شود و می خوابی و مثل دیروز سرجای اولی!
چون به دور خودت می گردی!
اما وقتی سرت را بالا کنی، به آسمان نگاه کنی و به دور خورشید بگردی، نور زندگی ات مال خودت نیست که تمام شود، حتی وقتی خورشیدت پشت ابر می رود بازهم باور داری که هست و زندگی ات را روشن می کند. زندگی ات پر می شود از بهار و تابستان و پاییز و زمستان! اما پس از هر زمستان هم مثل درختی می مانی که بزرگتر شده و به آسمان نزدیکتر.
خورشید همیشه بوده و همیشه هست!
خورشید همیشه دوست داشت تا ما آدمها آنقدر به او نزدیک شویم تا مثل خودش روشن و نورانی شویم!
اما آنها که نور خورشید کورشان می کرد، بارها برای نابودی اش تلاش کردند اما نتوانستند!
در نهایت برای اینکه ما آدمها زیاد به او نزدیک نشویم، گفتند:
خورشید خوب است، روشن است. اما داغ است فقط از دور تماشایش کنید و فقط «دوستش بدارید»، اما نزدیکش نشوید!
ولی خاصیت نور این است که اگر به اندازه شمع هم باشد، بازهم تفاوت تاریکی و روشنی را نشان می دهد!
و امروز خورشید در پشت ابر پنهان شده چون کسی خواستار این همه نور و حرارت نیست!
یکی گرمش می شود،‌ یکی پوستش می سوزد و ضدآفتاب می زند، دیگری عرق می کند و آن یکی نور خورشید چشمهایش را آزار می دهد!
و ما . . .
باید بدانیم تا نزدیکش نشویم، تا حرارتش را حس نکنیم، نمی توانیم آنقدر دوستش بداریم تا زندگی مان را اداره کند و اگر بشناسیمش و دوستش بداریم، زندگیمان را به او می سپاریم تا‌ هرطور که بخواهد و مصلحت بداند اداره اش کند: بهار، تابستان، پاییز یا زمستان!
و امروز عید ولایت است یعنی روز مدیریت و محبت خورشید!
عیدتان مبارک