روز عرفه روز شناخت است.

اما چه چیز را باید بشناسیم؟

آرمان زندگیمان را؟ راهمان را؟ خواستمان را؟ دنیا را ؟ خدا را؟ مردم را؟ خودمان را؟ یا . . .

گاهی هدفمان را می شناسیم راهمان را پیدا می کنیم اما هدفمان خیلی بالاتر از آن است که دستمان به آن برسد!

اینجاست که یا در راهمان شک می کنیم و یا در خواست و هدفمان.

و گاه ناچار می شویم هدف را کمی پایین تر بیاوریم و به خودمان تخفیف بدهیم!

اما غافل از آنکه آنچه نیاز به بازشناسی دارد خودمانیم!

بارها شده که هدفی را در دوردستها تصور می کردیم و امروزه پشت سرمان است!

و عملی را در حد توان خود نمی دیدیم اما انجامش دادیم

بارها شده که سختیها و مشکلات برایمان غیر قابل تحمل به نظر می رسید اما به راحتی از آن عبور کردیم!

روز عرفه باید سعی کنیم خودمان را بهتر بشناسیم و بدانیم انسانی که قرار بوده جانشین خدا بر روی زمین شود و همه آسمان و زمین و شب و روز مسخر او باشد و همه عالم فقط به خاطر او خلق شده است، ظرفیت و گنجایشی بسیار بالاتر از آنچه ما فکر می کنیم دارد!

فقط کافی است دنیای عظیم درون خودمان را بشناسیم و باور کنیم!

عرفه می تواند روز شناخت حقیقت انسان باشد!