همزمانی ایام انتخابات با جشن نیمه شعبان می تواند ما را به یک نقطه مشترک در این دو پدیده برساند و آن «انتخاب مدیریت» است.

ما امروز در تلاش هستیم تا به نوعی «کاندیدای اصلح» را برای مدیریت 4 ساله بر کشور انتخاب کنیم و هر کدام ملاکها و معیارهای خاصی ارائه می دهیم

از طرفی قرنهاست که منتظریم تا آن مصلح نهایی و انسان کامل بیاید و مدیریت جهان را به دست بگیرد و همه انسانها را به سعادت و کمال برساند.

حال تصور کنید اگر امام زمان(عج) بدون ادعای امامت، به صورت گمنام و ناشناس خود را به صورت یک نامزد انتخاباتی معرفی کند آیا به او رأی می دهیم؟

• آیا ملاکها و معیارهای امروز ما با صفات و ویژگی های کامل ترین انسان عالم مطابقت خواهد داشت؟
• آیا امام در تقسیمات اصلاح طلبانه و اصول گرایانه ما جای خواهد گرفت؟
• آیا می خواهیم مثل اصول گرایان ابتدا ولایت مداری او را بررسی کنیم و اعمال او را با احکام فقهی مراجع مقایسه کنیم؟
• یا مثل اصلاح طلبان او را بر مبنای تعامل یا تقابل با کدخدا و قدرتهای جهانی و 5+1 بسنجیم؟
• آیا اصلاً ملاک و معیاری برای شناخت کامل ترین انسان خواهیم داشت؟

و اینجاست که باید ملاکهای امروزمان را نقد کنیم

آیا گزینه هایمان را با ملاکهایمان تنظیم می کنیم یا ملاکهایی می سازیم که فقط با گزینه های خاص ما تطبیق کند؟!!!

چه بسار روزی برسد که ما مسلمانان و شیعیان با همه ادعای عشق و انتظارمان آن راکه سالها منتظرش بوده ایم به بهانه هایی واهی و بچه گانه رد می کنیم و مسیحیان و بوداییان  او را با عقل سلیم و فطرت پاکشان می شناسند و ستایش می کنند!

و ما می مانیم و «خسرالدنیا و الاخره»

فراموش نکنیم که تنها سرمایه اصیل ما عقل و فطرت ماست، آن را به بهانه اشخاص و احزاب و بازیهای سیاسی تعطیل نکنیم!

@ensane_armani