✍️آورده اند که نمرود ادعای خدایی داشت و برای اثبات اینکه مرگ و حیات هم در دست اوست. یک زندانی را کشت و دیگری را آزاد کرد!

?خداوند می توانست همان لحظه جان نمرود را بگیرد تا به همگان ثابت کند که او حتی قادر به حفظ جان خود نیز نخواهد بود!

?اما…
?هدف، نابود کردن نمرود نبود! بلکه ابراهیم(ع) قصد داشت استدلال نمرود را بشکند نه خودش را!

?ابراهیم(ع) می دانست که با هزاران استدلال عقلی هم نمی تواند به او اثبات کند که مرده و زنده کردن کار او نیست

?پس خود را جای نمرود می گذارد و ادعای خدایی اش را (موقتاً) می پذیرد و از او می خواهد که با استفاده از قدرت الهی اش خورشید را از مغرب درآورد و او را به رقابت با خدای خودش فرا می خواند.

♦️هرچند نمرود کسی نبود که با این استدلال قانع شود و حتی دست از کشتن ابراهیم(ع) بردارد؛ اما این استدلال ابراهیم(ع) در قرآن ماندگار شد تا یاد بگیریم که در بحث و تبادل نظر و حتی مجادله، خود را به جای مخاطب بگذاریم و بر اساس باورهای خودش با او سخن بگوییم نه بر مبنای اعتقادات خودمان:

?وقتی قصد داریم از اعتقادات و باورهای دینی مان دفاع کنیم
?وقتی در صدد بیان افکار و نظرات سیاسی مان هستیم
?و یا قصد راهنمایی و ارشاد دوستانمان را داریم

♦️و در نهایت:
?اگر سخن و عمل او را نادرست می دانیم به دنبال اصلاح استدلال او باشیم نه شکست دادن خودش!

#آنچه_من_فهمیدم

@ensane_armani