تحولات تاریخ را که نگاه می کنی الاکلنگ رسانه ها را می بینی که آدمها را بالا و پایین می برد

محمد(ص) در ابتدای دعوتش ساحر و مجنون است و پس از گسترش اسلام، پیامبری والامقام است

علی(ع)، زمانی خلیفه رسول الله است و زمانی کافر و بی نماز و متهم به جنگ با قرآن

حسین(ع) روزگاری عزیز و جان پیامبر است و روزگاری آشوبگر و خارج شده از دین!

در این میان گروهی، رسانه ها را نگاه می کنند و گروهی آدمها را!

آنها که آدمها را نگاه می کنند امانت محمد(ص) را می ستایند و عدالت علی(ع) و آزادگی حسین(ع)  را

و می دانند که رسانه ها همواره جهت باد قدرت را نشان می دهند نه حقیقت را!

خاصیت رسانه ها این است که معمولاً به موجودات زنده حساس ترند تا مسافران دیار باقی!

علی(ع) که نباشد، برچسب عدالت بر پیشانی ابن زیاد هم می چسبد

عباس(ع) که دیده نشود، شمر هم نشان شجاعت دریافت می کند

اما گاهی آیینه زلال زین العابدین(ع) همه معادلات را بر هم می زند!

در مناجات میان خود و خدا هم عدالت را نمایش می دهد و هم آزادگی را

و وقتی خود انسانیت را به تصویر بکشی دیگر شعار هیچ بلندگویی اثر نخواهد داشت!