یکی دیگه از ویژگیهای انسان کامل حقیقت خواهی و آرمانگرایی است.

یه مثال بزنم:

خیلی از ماها توی زندگیمون خیلی از کارها رو دوست نداریم انجام بدیم اما فکر می کنیم نمیشه!

مثلا خیلی جاها دلمون نمی خواد دروغ بگیم اما فکر می کنیم نمیشه

یادمه توی دوران نوجوانی  وقتی به بعضی کارهای بزرگترها ایراد می گرفتم و می گفتم اینجوری درست نیست، بهم می گفتن: 

  اینا که تو میگی مال تو کتابهاست مثل کتاب که نمیشه زندگی کرد!

  ولی راستشو بخواین من دوست داشتم مثل کتاب زندگی کنم! (البته توی خیلی موارد هم موفق شدم)

   حالا می خوام بگم برای انسان کامل، حقیقت، نشد نداره!

 یعنی انسان کامل حاضره از همه چیزش بگذره ولی یه قدم از حقیقت فاصله نگیره ! 

اگه عقل سلیم بهمون میگه دروغ بده مگر توی بعضی موارد خاص . . .

اگه اخلاق بهمون میگه باید در مقابل بی احترامی ها و توهینها و بدیهای دیگران خوبی کنیم . . .

اگه انسانیت بهمون میگه باید توی زندگی گذشت داشته باشیم . . .

و خیلی از چیزا . . .

در این صورت، دیگه،

نمیشه ، نمیتونم، کار من نیست،  اینا مال توی کتابهاست و . . . 

بهونه هاییه که فقط آرامش زندگی ما به هم میزنه. 

شاید اولش راحتمون کنه ولی میدونیم که اگه یه دروغ گفتیم، برای نگه داشتنش گاهی مجبوریم زمین و زمان رو به هم ببافیم تا لو نره! 

یعنی هم خودمون رو گول بزنیم هم مردم رو!

 پس بدونیم هیچ وقت آرامش ابدی رو فدای آسایش لحظه ای نکنیم!

@ensane_armani