وقتی برای پاسخ به سؤالات و شبهات دست به دامن فضای مجازی می شوی، معمولاً بسته پاسخهای قالبی پیدا می کنی که برای بعضی شبهه های قالبی خاص مفیدند

اما کافی است که در میان مخاطبان یک نفر پیدا شود تا جمله ای از پاسخ قالبی تو را زیر سؤال ببرد تا تصمیم بگیری متن پاسخ عاریه ات را یکبار بخوانی و لااقل خودت تحلیلش کنی

این حکایت فضای مجازی ماست

حکایت آنهایی که ترجیح می دهند به جای تعقل و اندیشه درباره شبهات به پاسخهای عاریه ای پناه ببرند

فراموش نکنیم که همه اعتقادات و باورهای ما تعقلی است و تنها در حوزه کوچکی از اعمال خود مأمور به تقلیدیم

اما گاه هیبت فضای مجازی آنچنان ما را مغفول می سازد که فراموش می کنیم که نویسندگان این اطلاعات عاریه ای هم انسانهایی مثل ما هستند.

فراموش نکنیم که کثرت انتشار یک خبر در فضای مجازی به معنای تواتر نیست. بلکه می تواند یک خبر ساختگی از یک منبع جعلی باشد که با فشار دادن یک دکمه در چند ثانیه به هزاران رسانه منتقل می شود

فراموش نکنیم که هیچ انسانی را نمی توان از روی کاغذ و اخبار و رسانه شناخت.

رسانه می تواند از یک انسان پاک و صادق و خالص یک شیطان بسازد و از یک روباه مکار، یک مظلوم بی تقصیر!

باور کنیم که ما هم می توانیم فکر کنیم، تحلیل کنیم و بر اساس تحلیل و اندیشه خودمان قضاوت کنیم

و اگر اندیشیدن را باور نکنیم، یک دگرگونی در منابع معتبر و مورد اعتماد امروز ما می تواند باورهای فردای ما ویران کند.

@ensane_armani