​ انگار همه چیز حول محور «اسماء» می گردد:

روزی خداوند «اسماء» را به انسان آموخت تا به فرشتگان ثابت کند که انسان لایق مقام خلافت الهی است

و انسان هم مأمور شد تا اسماء و صفات الهی را در خود بروز دهد

و در این راه از انسان کاملی که مظهر اسماء الهی است یاری بگیرد

فکرش را که می کنی همه شناخت ها هم حول این اسماء می گردد:

شناخت آدمها، شناخت امام و شناخت خداوند!

برای شناخت آدمها به صفاتشان نگاه می کنی:

رحمت، صداقت، امانت، علم …

و خدا را با همین صفات می شناسی

و در نهایت امام را با همین صفات ارزیابی می کنی

و در شب قدر هم همین اسماء و صفات را  می خوانی :

 اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَااَللَّهُ يَا رَحْمَانُ