مشهد که می آیی معجونی از انسان ها را میبینی که هرکدام در دنیای خودشان غرق اند

یکی برای شفای مریضش آمده و یکی برای مشکلات مالی اش و یکی برای قبولی کنکور

و هرگز نمی توانی ارزش رفاه و سلامتی را برای آن دانش آموز پشت کنکور مانده ای توصیف کنی که همه آرزو و خوشبختی اش را ورود به دانشگاه می بیند

اشتباه باشد یا درست، فرقی نمی کند او عینک خودش را دارد و دنیای خودش را

حق نداری به خاطر دنیای کوچکش سرزنشش کنی وگرنه تو نیز در مقابل دنیاهای بزرگتر، مستحقق شماتتی

او توی باغ خودش سیر می کند و اگر دلسوزش باشی راهی نداری جز اینکه پای به درون باغ او بگذاری و با عینک او دنیای کوچکش را بنگری

و به قول امام‌ رضا(ع)：

 حدّث الناس بما يعرفون، و اتركهم ممّا لا يعرفون

 با مردم به اندازه‏اى كه مى‏توانند شناخت سخن گو، و آنچه را كه نمى‏توانند دانست رها كن.

  الحياة ج‏2، ص466

@ensane_armani