وقتی مسیر تفکرت خطی باشد، ناچاری بر روی یک خط فکر کنی و بر روی یک خط قدم بگذاری و در نهایت یکی از دو قطب را انتخاب کنی.

و وقتی همه گزینه های فکری ات همین دو قطب باشد، گریزی نیست که بغض نسبت به شرق تو را به غرب بکشاند و کراهت از قرمز، آبی پوشت کند!

اینجاست که اگر از راست دلزده شدی، همه تلاشت حرکت به سمت چپ است بدون اینکه آن را در بوته آزمایشت بسنجی!

اما وقتی دنیایت دو بعدی شد، برای رهایی از غرب وسعت انتخابی به پهنای یه دایره خواهی داشت و هرگز مجبور به پناه بردن به شرق نیستی!

و وقتی ابعاد اندیشه ات نامتناهی شد، حتی میان گزینه های موجود نیز محدود نمی شوی، تا آنجا که می توانی در مقابل هر «نفی»، هزاران «اثبات» بیافرینی.

و این حکایت امروز ماست!

حکایت قطبهای تو خالی که برای جذب خود راهی جز نمایش قدرت دافعه قطب دیگر ندارند!

غافل از اینکه ابعاد انتخاب انسان نامتناهی است!

@ensane_armani