آرمان ما

 36سال از پیروزی انقلاب گذشت و ما همچون گذشته:

پیروزی انقلاب را جشن می گیریم

با آرمانهای امام تجدید پیمان می کنیم

روز 22 بهمن در راهپیمایی شرکت می کنیم

و .  . .

اما بد نیست یکبار هم در کنار جشن ها و شادیها و خاطرات به فلسفه و هدف انقلاب اسلامی فکر کنیم:

چرا انقلاب شد؟

واقعاً هدف از انقلاب چه بود؟

چه هدفی بود که لازم بود این هم انسان کشته و زندانی شود اما بازهم انقلاب اتفاق بیفتد؟

چه هدفی بود که حتی برای شخصی مثل امام(ره) می ارزید که خودش را به خاطرش فدا کند؟

مشکل ما قبل از انقلاب چه بود؟

مردم فقیر بودند؟

خانمها بی حجاب بودند؟

مسؤولین مملکت دیندار نبودند؟

مردم نماز نمی خواندند؟

مسلماً هیچ یک از اینها هدف اصلی انقلاب نبود!

عده ای می گویند انقلاب کردیم تا احکام اسلام را در جامعه پیاده کنیم!

بازهم سوال دیگری پیش می آید که چرا لازم بود احکام اسلام در جامعه پیاده شود؟

مگر آن کشورهایی که نام و نشانی از اسلام ندارند زندگی نمی کنند؟

مگر در کشورهای مسلمان احکام اسلام پیاده نمی شود؟

مگر امروز که 36 سال از انقلاب اسلامی ما گذشته همه احکام اسلام پیاده شده است؟

و آیا در این صورت باید بگوییم انقلاب هدر رفت و تمام شد؟

پس چرا انقلاب شد؟ هدف از انقلاب چه بود؟ کدام آرمان بود که لازم بود جان و مال و خون مردم در راه آن فدا شود؟

برمی گردیم به زمان صدر اسلام:

هدف نزول قرآن و هدف بعثت انبیاء الهی چه بود؟

مطابق قرآن کریم خداوند انسان را خلق کرد تا جانشین او در زمین شود و صفات خدایی پیدا کند و همه انبیاء الهی برای رشد و هدایت انسانها و رساندن آنان به مقام خلیفه اللهی مبعوث شدند.

همه دستورات انبیاء الهی هم برای همین منظور بوده است.

اما با مراجعه به تاریخ در می یابیم که اکثر انبیاء الهی در نهایت نتوانستند مأموریت خود را به طور کامل انجام بدهند؛

 اما چرا ؟

مانع اصلی موفقیت انبیاء چه چیزی بود؟

اگر دقت کنیم می بینیم که پیامبران تا زمانی که با حکام ظلم و جور کاری نداشتند، نه تحت تعقیب بودند و نه مورد خشم قدرتها.

اما زمانی که ارشاد آنان پایه های حکومت های ظلم را تهدید می کرد، ابتدا متهم به ساحر و جادوگر و دیوانه و کافر می شدند و بعد هم . . .

این تازه قبل از آنی بود که پیامبران به فکر در دست گرفتن مدیریت و حاکمیت جامعه بیفتند و بخواهند حکومت دینی برپا کنند!

یعنی:

از یک طرف پیامبران با ارشاد و هدایت و خداپرستی مردم کار داشتند، اما پایه های حکومت حاکمان می لرزید!

از طرف دیگر حاکمان برای حفظ قدرت و حکومت خود مانع دعوت و ارشاد و هدایت پیامبران می شدند!

این نشان می دهد که حکومت و مدیریت جامعه ارتباط تنگاتنگی با رشد و کمال و هدایت مردم دارد.

و در حقیقت نشان می دهد که در طول تاریخ :

هرگز دین از سیاست جدا نبوده است!

 به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی

در فعالیتهای گذشته و حال خود دقت کنیم:
برای رشد و کمال معنوی انسانها چه کرده ایم؟
برای عزت و آزادی معنوی انسانها چه کرده ایم؟

اگر شهدای ما فقط نماز می خواندند و روزه می گرفتند و می جنگیدند، امروز الگوی ما نبودند، و گرنه بعید می دانم عبادت هیچکدامشان به پای خوارج نهروان برسد!
اگر شهدای ما با مردم مهربان نبودند، و برای مردم فداکاری نمی کردند، بعد از این همه سال یادشان جاودانه نبود!
خاطرات شهدا را به یادآورید:
باکری در آن لحظه ای که آبها را از خانه پیرزن بیرون می ریخت و پیرزن او را نمی شناخت!
چمران آن روزی که به خاطر سرمای یک نفر خودش هم در سرما ماند!
و شهدای بی نشانی که قبل از شهادت لباسها و پوتین های خود را تحویل می دادند تا برای دیگران بماند و . . .

اگر شهدا رفتند برای اینکه همین انسانهای بیگانه با دین و معنویت راه رشد و کمال پیدا کنند!
آن وقت ما آنها را می رنجانیم که چرا پای روی خون شهدا می گذارند؟!!

حال بیاییم بر سر عملکرد خودمان:
هرگز توقع نداشته باشیم با تحقیر همین انسانهای بیگانه با دین و معنویت بتوانیم آنها را هدایت و تربیت کنیم چراکه تربیت تنها با محبت صورت می گیرد و نه با زور و خشونت و تحقیر!

مراقب باشیم که پاگذاشتن روی خون شهدا تنها حفظ پوسته و شعائر دین نیست و اگر به همین اکتفا کردیم،‌ نه تنها راه شهدا را ادامه نداده ایم، بلکه حتی آرمان شهیدان را نشناخته ایم و چه بسا وارونه شناخته ایم و در این صورت هرچه تلاش کنیم، از مقصد دورتر می شویم.

پس آرمان شهیدان همان آرمان انبیاء الهی و امامان بوده،‌ و رسالت آنان نیز رشد و کمال معنوی همه انسانهاست که نهایت این آرمان به دست منجی موعود محقق خواهد شد.
به امید آن روز

وظیفه ما چیست؟
وقتی حقیقت آرمان شهیدان را درک کنیم وظیفه واقعی ما سنگین تر و بزرگتر از آنچه تاکنون به نظر می رسیده نشان داده می شود. ( و حتی در مواقعی مغایر با آن!)
وظیفه ما برای ادامه راه شهیدان انتشار عکس و زندگینامه و وصیت نامه های آنان نیست!
وظیفه ما دیدار از مناطق جنگی جنوب و رفتن به مزار شهدا نیست!
وظیفه ما نامگذاری کوچه و خیابانها به اسم شهدا نیست!
وظیفه ما خدمت به خانواده شهدا و حمایت مادی و معنوی از آنها نیست!
وظیفه ما ذکر و نام شهدا و عزاداری و گریه بر آنها نیست!

همه این کارها باید انجام شود تا ما فراموش نکنیم که:
اگر انقلابمان پیروز شده، به برکت خون شهداست
اگر در جنگ مغلوب نشدیم، به برکت خون شهداست

و باید نسل آینده و جوانان ما بدانند که:
اگر امروز امنیت و آزادی و رفاه داریم و بیش از 30 سال است روی پای خود ایستاده ایم به برکت خون شهداست.

همه اما اینها لازم است اما کافی نیست!

همه اینها تلاشهایی است که برای حفظ پوسته شهادت انجام داده ایم نه مغز آن!

مغز شهادت همان آرمانی است که همه پیامبران و امامان ما برایش جانفشانی کردند، یعنی رشد و کمال معنوی همه انسانها!

شهدا نرفتند برای اینکه زنان ما با حجاب باشند، چرا که اگر کشور ما به دست صدام می افتاد شاید وضعیت حجاب زنان ما امروز بهتر بود!
شهدا نرفتند برای این که ما نماز بخوانیم و روزه بگیریم، و گرنه ظاهر نماز ما کجا و نماز اعراب وهابی عربستان کجا!

شهدا رفتند تا موانع رشد و کمال ما که همان حکومت ظلم و جور شاهنشاهی بود برداشته شود!
شهدا رفتند تا ما عزت و آزادی معنوی و الهی و انسانی خود را بازیابیم!
و این چیزی است که نه عراق باحجاب یافت می شود و نه در عربستان پر نماز!
هرچند که این عزت و آزادی الهی و معنوی بدون حجاب و نماز بدست نخواهد آمد!

پس خودمان را اسیر افقهای پایین نکنیم که اگر همه فکر و انرژی مان را در پوسته ها صرف کنیم، هرگز به مغز نخواهیم رسید و هرگز نخواهیم توانست آرمان بلند شهیدان را بشناسیم!

آیا شهیدان برای اسلام شهید شدند؟
اسلام یک مفهوم است و نه یک مصداق!
دین یک سری دستورات است برای رشد و کمال معنوی و سعادت انسان و اسلام کاملترین این مجموعه دستورات.
پس دین برای انسان است نه انسان برای دین!
اما از طرفی کاملترین انسانهای تاریخ در راه زنده نگه داشتن این دین از ابتدای خلقت تا کنون، جانفشانی کرده اند!
پس می توان گفت که شهدا برای دینی جانفشانی کردند که وسیله ای برای رشد و کمال معنوی انسان است.
و این هدف همه شهدای طول تاریخ است.
شهدای انقلاب و دفاع مقدس
شهدای صدر اسلام تا کنون
و شهدای دوران پیامبران قبل از اسلام از خلقت آدم تا کنون.
و اینجاست که می بینیم
در هیچ کشور دیگری شهدا مقدس نیستند، چون آرمان الهی ندارند، کشتگان دیگر ملتها حداکثر در راه وطن و خاک کشته شده اند نه بیشتر.
ادامه راه شهیدان چیست؟
ادامه راه شهیدان در حقیقت تلاش در راه آرمان شهداست و در حقیقت تلاش در راه رشد و کمال معنوی انسانها.
انسانهایی که می توانند ایرانی باشند یا غیر ایرانی
مسلمان باشند یا غیر مسلمان
و حتی دیندار باشند یا غیر دیندار
همان آرمانی که 124000 پیامبر و 12 امام برایش جانفشانی کردند و بازهم به نتیجه نرسیدند
و این آرمان قرار است با ظهور معصوم چهاردهم تحقق یابد.
و اینجاست که می بینیم شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قداست ویژه ای دارند چرا که آنها در راه حفظ انقلابی به شهادت رسیدند که به تعبیر امام خمینی(ره) مقدمه حکومت مهدوی بود.