وَ لَيسَ اَحَدٌ مِنَ الرَّعِيَّةِ اَثقَلَ عَلَی الْوالى مَؤُونَةً فِی الرَّخاءِ، وَ اَقَلَّ مَعُونَةً لَهُ فِی الْبَلاءِ، وَ اَكرَهَ لِلإِنصافِ، وَ اَساَلَ بِالإِلحافِ، وَ اَقَلَّ شُکراً عِندَ الاِْعطاءِ، وَ اَبطَاَ عُذراً عِندَ المَنعِ وَ اَضعَفَ صَبراً عِندَ مُلِمّاتِ الدَّهرِ مِن اَهلِ الخاصَّةِ

خواصّ جامعه، همواره بار سنگينى را بر حكومت تحميل مى كنند؛ زيرا در روزگار سختى ياريشان كمتر، و در اجراى عدالت از همه ناراضى تر و در خواسته هايشان پافشارتر و در عطا و بخشش ها كم سپاس تر و به هنگام منع خواسته ها دير عذر پذيرتر و در برابر مشكلات كم استقامت تر مى باشند.

امام علی(ع)

نامه ۵۳ نهج البلاغه