✍️قرنهاست برای ولادتش جشن می گیریم و سالها برای آغاز ولایتش❗️
و قرنهاست برای آمدنش انتظار می کشیم❗️
اما نمی دانیم برای چه آمده بود و برای چه رفت و برای چه قرار است دوباره بیاید!
فقط سخنرانها گفتند، شعرا سرودند، مداحها خواندند و ماهم تکرار کردیم که :
«خداکند که بیایی!»
می گوییم منتظریم، چون گفته اند انتظار افضل اعمال است و ما هم مثل دیگران تصمیم گرفتیم منتظر باشیم تا ثواب ببریم!

?اما چگونه⁉️

?تنها راه حلمان خواندن دعای عهد و فرج هر روزه است و دعای ندبه هفتگی و سفری به جمکران و در کنارش هم کمی اشک و آه و گریه و ناله ❗️
و بعد هم می رویم به دنبال زندگی روزمره مان❗️

?اما اگر باور کنیم که «او برای اثبات انسان می آید»، آن وقت است برای منتظر بودن نه به دنبال ذکر می گردیم و نه عبادت خاص❗️

?برای منتظِر بودن، کافی است که باورها، اندیشه ها، احساسات، عواطف، دریافتها و تحلیل هایمان به منتظَر شبیه باشد.

?و تازه می فهمیم که اعمال ما چقدر با حقیقت انتظار فاصله دارد❗️

?گاهی یادمان می رود که امام با عدالت می آید و منتظر، کسی است که، نسبتش با عدالت قریب باشد، چه شیعه اثنی اشعری باشد، چه خورشید پرست و ماه پرست❗️

?و آنها که با نسبتشان با عدالت غریب است و با عدالت غریبه اند هرگز نمی توانند منتظر باشند❗️
فرقی نمی کند که به چه مکتبی، مرامی، مذهبی و دینی متصف باشند❗️

۹۷/۸/۲۶