چندی است که فاصله میان میلاد تو و خواهرت را دهه کرامت نامیدند
نمی دانم قرار است در این ده روز، فقط از خوان پر از کرم تو طلب حاجت کنیم ؟
اما اینکه کار همیشه مان است!
اصلاً انگار برای ما رفتن به زیارت جز طلب حاجات روزمره از تو و خاندانت معنای دیگری ندارد!
شاید هم می خواهیم این بار کمی نیت هامان را ارتقاء بدهیم و از تو کرامت بیاموزیم
اما کدام کرامت؟
بخششی در حق آنان که زمانی به ما جفا کرده اند؟ و لابد به شرطها و شروطها!
بخششی به آنان که توان تهیه قوت روزمره و گذران زندگی شان را ندارند؟ و لابد با «منِّ و الاذی»؟
اما مگر کرامت تو حد و اندازه دارد؟
گاهی یادمان می رود که کرامت قبل از آنکه عنوان تو و خاندانت باشد عنوان بنی آدم است و خداوند آن روز که بشر را می

آفرید کرامت را هم با او عجین ساخت

اما ماییم که فراموش می کنیم که در مواجهه با هر انسانی نخست کرامت او را حفظ کنیم

شاید میلادت یادآوری باشد که بار دیگر درکلاس درست بنشینیم و کرامت انسانهایی را حفظ کنیم که سالهاست حرمتشان به بهانه دین و مذهب و احکام نادیده گرفته شده است!