آرمان ما

✍️اصلاً فرض کن سفر کردن با پای پیاده وقت تلف کردن است و هدر دادن انرژی❗️

✍️فرض کن صرف پول در این راه هم احمقانه است و ثواب هم ندارد❗️

?اما …
?وقتی قدم در این راه می گذاری نتایجی می بینی که قابل انکار نیست:

◾️کدام پدیده می تواند گروهی را وادار کند که عاشقانه و بدون منت به مردم خدمت کنند؟

◾️کدام پدیده می تواند ملیتها و فرهنگهای مخلتف را اینگونه متحد و هم هدف در کنار هم جمع کند؟

⬅️ اتحاد و عشق و محبت بین مردم حقیقتی است که برای هر عقل و دین و آیینی پسندیده است▪️

و ای کاش می شد این ظرفیت زیبا و این شور عظیم به آنجا برسد که :

⬅️ همه مردم جهان (نه فقط مسلمانان)
برای صلح و عدالت در همه جهان متحد شوند و ظهور عدالت گستر جهانی را طلب کنند❗️

به امید آن روز❗️

اربعین حسینی

✍️سالهاست که این تعبیر را می شنویم و به کار می بریم

?و سالهاست که زیارت برای عده ای حضور فیزیکی در یک حرم است و چسبیدن به چهاردیواری یک ضریح طلایی❗️

❓و سؤالی که معمولاً به ذهن ما نمی رسد این است:
❓چه رابطه ای میان این چسبیدن و مقبولیت می تواند باشد ؟
❓و در نهایت چگونه می تواند مستحق آن همه توصیه و پاداش باشد؟

⬅️اما اگر تصور کنیم که زیارت قرار است با شناخت امام آغاز شود و قرار است کمال همنشین در ما اثر کند و ما را به گِلی خوشبوی تبدیل کند، آن وقت همه این معماها هم حل می شود✅

?قرار است تصور کنی که به دیدن کسی می روی که گنجینه خوبیهاست و قرار است تا آنجا که می توانی و (البته می خواهی) از این گنجینه دریافت کنی.

?یعنی :
?هدف نهایی زیارت، «مثل امام شدن» است و می تواند لایق آن همه توصیه و پاداش باشد و رسیدن به این هدف نه حضور فیزیکی می خواهد و نه چسبندگی❗️
?تنها یک شناخت می خواهد و یک اراده ❗️
همین‼️

۹۷/۸/۳
? در مسیر کربلا

وقتی ندانیم اساس مشکل ما با آمریکا چه بود، تصور می کنیم مشکل ما با یک نام و یک پرچم است که همان هم با یک برجام و مذاکره و امثال آن حل می شود❗️

وقتی ندانیم تصور می کنیم که برای همه مردم غیر مسلمان باید آرزوی مرگ کنیم

وقتی ندانیم تصور می کنیم که باید همه حکومتها را یا به زور اسلامی کنیم و یا شایسته مرگ بدانیم 

اما وقتی بدانیم که اساس مشکل ما خوی استکباری و سلطه جویی آمریکاست، آن وقت می توانیم هم مردم آمریکا را دوست بداریم و هم علم و تکنولوژی آمریکا را بیاموزیم و تنها شعار مرگ را نثار خوی استکباری بدانیم.

اما …
◾️گاهی به نفعمان است که ندانیم و نپرسیم و نفهمیم و نفهمانیم‼️

چرا که آن وقت شعارهای ما دامنه بسیاری از مستکبران داخلی را هم خواهد گرفت‼️

▪️آنها که بدون رجوع به خواست و اراده ملت قانون تصویب می کنند

▪️آنها که به نام دین و انقلاب اندیشمندان و عدالت خواهان را در بند می کشند

▪️آنان که بر جایگاه قضاوت نشسته و در انتقام جویی از دشمنان شخصی خود به هیچ اصل و قانون و اخلاقی پایبند نیستند

و …

آری استکبار خوی شیطان است
چه لانه جاسوسی آمریکا باشد چه مسؤولین جمهوری اسلامی❗️

فرض کن در یک امتحان ریاضی با یک سوال 5 نمره ای مواجه شده ای و قرار است معادل x را در یک معادله پیچیده بدست آوری و نهایت به عدد 4 می رسی

 پس از امتحان همه فکر و خیالت این است که پاسخ درست را بشنوی و آن را با یافته های خودت مقایسه کنی.

اما . . .

آنقدر که 4 بودن x برایت اهمیت دارد فهمیدن پاسخ صحیح و پیدا کردن راه حل صحیح مهم نیست

 و بهتر بگویم ترجیح می دهی حقیقت را با محاسبات و یافته های خودت تطبیق دهی نه اینکه پاسخ درست را بیابی

 و این داستان بسیاری از باورهای ماست

 سالهاست به تناسب شرایط خانوادگی جغرافیایی تحصیلی و … ، باورهایی را پذیرفته ایم و x هایی را بدست آورده ایم، به قول خودمان به آنها ایمان آورده ایم و در بسیاری موارد برایمان مقدس شده است

آنقدر که  زیر سؤال رفتن آنها هم برایمان جانگداز است و هم اضطراب آور

بهتر بگویم

بیش از آنکه برایمان مهم باشد که راه درست را انتخاب کنیم ، برایمان مهم است که «درست» مطابق آن مسیری باشد که ما تاکنون طی می کردیم!

بخصوص وقتی که در مقابل سؤالاتی درمی مانیم که از ما پاسخ عقلانی و مستدل برای باورهایمان می خواهد

 اما . . .

 فراموش کرده ایم آنچه که هرگز با میل ما و باورهای ما تغییر نمی کند حقیقت است

حقیقتی که به قول استاد شهید مطهری شک و شبهه به روشن تر شدن آن کمک می کند

 و واقعاً اگر به دنبال حقیقت باشیم  هر نوع سؤال و شبهه ای برای ما راهی به سوی دانستن خواهد بود

گاهی لازم است باورهایمان را خانه تکانی کنیم!!!

قرنهاست که در طول تاریخ بشر دینی بوده و سیاستی!

هربار که پیامبری می آمد و سیاست حاکمان را زیر ذره بین می گذاشت، دعوای دین و سیاست آغاز می شد:

اگر خداپرستی محمد(ص) کاری با برده داری و اشرافیت قریش نداشت هیچ وقت آنان نگران دین جدید محمد(ص) نمی شدند.

اگر عدالت علی(ع) کاری با کاخ سبز معاویه نداشت، هیچ کس نگران بی نمازی علی(ع) و جنگ او با قرآنهای سر نیزه نبود!

و اگر زندگی حسین(ع) هیچ لطمه ای به حاکمیت یزید وارد نمی کرد، نه از دین خارج شده بود و نه عاشورایی رخ می داد!

آن روز که مدرس فریاد پیوند سیاست و دیانت را سر داد، و آن روز که به دست انقلاب خمینی(ره) پیوندی عمیق بین دین و سیاست رقم خورد، قرار بود سیاست ما، بر مبنای دین و اخلاق و عدالت علوی شکل بگیرد

اما پیوند دین و سیاست دو فرزند می تواند داشته باشد:

وقتی دین آنقدر قدرتمند باشد که بتواند حکومت و سیاست را به خدمت بگیرد، حکومتی عادلانه و مردمی متولد خواهد شد.

اما وقتی طلب قدرت و حکومت بسیار قدرتمندتر از باورهای دینی باشد، چاره ای نیست که دین در خدمت سیاست قرار بگیرد و دینی سیاسی به دنیا آورد.

و در این صورت سالها باید طول بکشد تا این دین آمیخته با باورهای مصلحتی و وارداتی، پاک شود و به حقیقت فطری و الهی خود باز گردد

و گاه این بازگشت هزینه ای چون تکه تکه شدن بزرگترین انسان روزگار را خواهد داشت